ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

“Οπτικοακουαστικό ντοκουμέντο. Η ιστορία της Ευαγγελίας Κουτσαντώνη – Αϊβάζογλου που έχασε 23 άρρενες συγγενείς στην Μικρασιατική Καταστροφή“.

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

«Όταν η έννοια της φιλοπατρίας και του καθήκοντος σαρκώνεται»

ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΛΑΡΗ
(Αναδημοσίευση από το ΑΝΤΙΦΩΝΟ)

Του Αναστάσιου Σ. Μαλεσιάδα

(*Ο Aναστάσιος Μαλεσιάδας ασχολείται με την λογοτεχνία, τη στρατηγική, τις τακτικές και μελετά ιδιαιτέρως τη στρατιωτική ηθική των αντιμαχομένων δυνάμεων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.)

Χιλιάδες σελίδες μπορούν να αφιερωθούν σ' ανθρώπους που έθεσαν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία της Πατρίδας με ανιδιοτέλεια, ευσυνειδησία και περίσσιο θάρρος, χωρίς να προσμένουν τίποτε σε αναγνώριση. Έξοχα παραδείγματα ανθρώπων που τα ιδανικά τους ήταν τόσο υψηλά που ανέβασαν υπέρμετρα τον πήχη για τις επερχόμενες γενεές της Φυλής μας δίνοντάς μας την εντολή που εξέφρασε τόσο απλά ο Καζαντζάκης «Φτάσε όπου ΔΕΝ μπορείς!». Η οικογένεια Καλλάρη το 1858 αποκτούσε ένα νέο μέλος. Κανείς δεν ήξερε φυσικά το νεογέννητο τότε παιδί τι έμελλε να πραγματώσει στη ζωή του και πόσο μεγάλη θα ήταν η προσφορά του στο Ελληνικό Έθνος και στο Ελληνικό Κράτος. Ήταν ο Κωνσταντίνος Καλλάρης, που γεννήθηκε στην Αθήνα με καταγωγή από τα ηρωικά Ψαρά. Πατέρας του ο Φρούραρχος Αθηνών Γεώργιος Καλλάρης.

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Προδημοσίευση από το βιβλίο: ΄΄Με Ψυχή και Πόδια Βαριά΄΄ Άγνωστα Ντοκουμέντα από την Κατοχή, τα Δεκεμβριανά τον Εμφύλιο


Η συγγραφή του βιβλίου είναι σε εξέλιξη.
Περιλαμβάνει προσωπικά ημερολόγια, ηχογραφημένες μαρτυρίες και επιλεγμένη αλληλογραφία, προσώπων που έζησαν, έδρασαν και επέδρασαν στα γεγονότα, από τον μεσοπόλεμο εως και το 1974.
Είναι ένα μικρό τμήμα του υλικού που μου εμπιστεύθηκε, η αείμνηστη Χρυσιήδα Καλλάρη, προκειμένου  να το δημοσιοποιήσω.

Στις σελίδες αυτών των ντοκουμέντων-μαρτυριών ΄΄συνάντησα΄΄ γνωστούς και άγνωστους έλληνες που δραστηριοποιήθηκαν και αφιέρωσαν τη ζωή τους στην ανάγκη:  η Ελλάδα να συγκροτηθεί σε ένα σοβαρό δημοκρατικό κράτος με συνέχεια και σεβασμό στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.



Το υλικό το συνθέτουν: αφίσσες από την εποχή της αντίστασης, φιλοτεχνημένες από τη Βάσω Κατράκη, τον Τάσσο και πολλούς άλλους, ιδιόχειρα σημειώματα και καρτούλες του Βασίλη Ρώτα από τις εξορίες, λογοκριμένα δελτάρια από τις φυλακές, αποφάσεις στρατιωτικών δικαστηρίων για καταδίκες σε θάνατο, προφορικές μαρτυρίες για τη συμμετοχή των Ελλήνων στις εκδηλώσεις κατά των Γερμανών και φυσικά ημερολόγια γραμμένα σε πραγματικό χρόνο, μέσα από τα κελιά των φυλακών Αβέρωφ και τους τόπους εξορίας.

Η Χρυσιήδα Καλλάρη από το 1983 μέχρι και την ημέρα που έφυγε από τη ζωή, ηχογράφησε και διέσωσε τις μαρτυρίες συναγωνιστών της όπως της Ολυμπίας Παπαδούκα, της Αριάδνης Χριστοπούλου, της Ντίνας Κατοπόδη (Τζαβέλαινας) και πολλών άλλων.

Η ίδια, επηρεασμένη από τον Δημήτρη Γλυνό και τον πνευματικό κόσμο που  από την εποχή του μεσοπολέμου διεκδικούσε την αναβάθμιση των δικαιωμάτων του κάθε έλληνα, εντάχθηκε στην αριστερά και ήταν από τα πρώτα μέλη του ΕΑΜ Καλλιτεχνών.

Έδρασε την εποχή της κατοχής, συνελλήφθει και καταδικάστηκε δις εις θάνατο, την περίοδο του εμφυλίου πολέμου. 

Ήταν η μία από τις τέσσερις γυναίκες που υπέγραψαν και έβγαλαν με άθλο, από τις φυλακές Αβέρωφ, το υπόμνημα προς τον ΟΗΕ το 1952 και περιέγραφαν τις συνθήκες κράτησης τα βασανιστηρία και ζητούσαν να σταματήσουν οι πολιτικές εκτελέσεις.

Σήμερα προδημοσιεύω ένα μικρό απόσπασμα από το δικό της ημερολόγιο όπου περιγράφει τα όσα έζησε με την έναρξη των Δεκεμβριανών.
Εκείνη την εποχή ζούσε στην πολυκατοικία επί της οδού Χαριλάου Τρικούπη 51 στα Εξάρχεια, μαζί με τον σύντροφό της, γνωστό μεταφραστή και φίλο του Βάρναλη, Αντώνη Στρατηγόπουλο
.
Η Πολυκατοικία στη Χ. Τρικούπη 51 όπως είναι σήμερα
Τραυματίστηκε και τον έχασε κατά την υποχώρηση του ΕΑΜ. Δεν ξανασυναντήθηκαν ποτέ

Τα παιχνίδια της μοίρας θέλησαν , το Γενάρη του 1945 να επιστρέψει στην ίδια πολυκατοικία και εκεί να γνωρίσει μετά από χρόνια τον επόμενο και μόνιμο συντροφό της, τον  Σίμο Κατσίνη, επίσης αγωνιστή του ΕΑΜ, που κρυβόταν στο κλιμακοστάσιο.
.
Ο τίτλος που έδωσα στο βιβλίο ΄΄Με Ψυχή και Πόδια Βαριά΄΄είναι μια δική της φράση με την οποία περιγράφει τα συναισθήματα που ένιωθε όταν πήρε τον δρόμο της επιστροφής προς την Αθήνα,
μόνη, κουρασμένη, τραυματισμένη και αβέβαιη για την πορεία της υπόλοιπης  ζωής της.

Η φωτογραφία που διάλεξα για εξώφυλλο, απεικονίζει τη Χ.Καλλάρη το 1926, στο δωμάτιο της στο Ψυχικό, όταν ήταν ακόμη  μαθήτρια, στο Αρσάκειο
Η πολυκατοικία στη Χ. Τρικούπη έχει ανακαινισθεί αλλά όπως διαπίστωσα όταν την επισκέφθηκα, διατηρεί όλους τους χώρους, όπως περιγράφονται στο ημερολόγιο.
Σήμερα φιλοξενεί το ΄΄Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών-Πολύκεντρο.΄΄
                                                                                                                           Νατάσα Μποζίνη

Απόσπασμα από το βιβλίο: ΄΄Με Ψυχή και Πόδια Βαριά΄΄

ΓΡΑΦΕΙ Η ΧΡΥΣΙΗΔΑ ΚΑΛΛΑΡΗ

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

"Κόκινος Καπνας" του Βλάση Αγτζίδη


Ο ραδιοφωνικός σταθμός "Στο Κόκκινο" και το Βιβλιοπωλείο "Το Κεντρί" σας προσκαλούν την Δευτέρα 22 Ιουνίου, 8.00 μ.μ.στην παρουσίαση του βιβλίου του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη "Ο Κόκκινος Καπνάς" και ο ελληνισμός του Καυκάσου".

Ο "Κόκινος Καπνας" υπήρξε μια σημαντική εφημερίδα του ελληνισμού του Καυκάσου της δεκαετίας του '30, πριν τον συντρίψει η σταλινική λαίλαπα.

Ομιλητές:

-Τριαντάφυλλος Μυταφίδης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης, 
-Γιάννης Ζελίλωφ, πρόεδρος του Συλλόγου Παλιννοστούντων από την ΕΣΣΔ "Η Επιστροφή"
-Αντώνης Κάλφας, φιλόλογος-συγγραφέας

Συντονίζει ο Απόστολος Λυκεσάς


Ο χώρος που θα γίνει η εκδήλωση είναι:  Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης, Αλεξάνδρου Σβώλου & Εθνικής Αμύνης  

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

΄΄ Η Εκστρατεία της Ουκρανίας΄΄ Κ. Νίδερ

Το βιβλίο αυτό επαναφέρει στο φως το κείμενο του στρατιωτικού που ηγήθηκε της ελληνικής παρέμβασης, σε συνεργασία και υπό των έλεγχο γαλλικών δυνάμεων, εναντίον των Μπολσεβίκων στη Μεσημβρινή Ρωσία, γνωστής ως εκστρατείας της Ουκρανίας, το 1919.

Η ελληνική επέμβαση στην Ουκρανία με το Α’ Σώμα Στρατού κατά το επτάμηνο μεταξύ του τέλους Δεκεμβρίου 1918 (σχεδιασμός) και του τέλους Ιουνίου 1919 (με την αποστράτευση του τελευταίου Έλληνα στρατευμένου), αναφέρεται –όταν αναφέρεται στην Ιστορία– ως υποσημείωση ή ως παρένθεση μετά τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων λήγοντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες έφεραν την Ελλάδα από το δυτικό άκρο της χερσονήσου του Αίμου ως περίπου τα Στενά του Βοσπόρου (Συνθήκη των Σεβρών) και πριν από την εκστρατεία και πανωλεθρία της Μικράς Ασίας (Συνθήκη της Λωζάνης).

Ωστόσο, η σημασία εκείνης της σύντομης πολεμικής δράσης υπήρξε μεγάλη: προεόρτια μιας αναμενόμενης καταστροφής, η οποία κατέληξε ταχύτατα σε πρωτάκουστη και ανεπανόρθωτη εκθεμελίωση της νεότερης Ελλάδας και του μέλλοντός της.

Πέμπτη 5 Φεβρουαρίου 2015

Η πρώτη αεροπειρατεία, παγκοσμίως, από 6 Θεσσαλονικείς και η ταινία ΄΄ΚΛΟΙΟΣ΄΄


Στις 14 Σεπτεμβρίου του 1948 το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας «Ελευθερία» στα περίπτερα, έγραφε με έντονα, κεφαλαία γράμματα, «ΑΕΡΟΠΛΑΝΟΝ ΩΔΗΓΗΘΗ ΒΙΑΙΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΕΡΒΙΑΝ».

Ήταν η πρώτη καταγεγραμμένη αεροπειρατεία σε πτήση που εκτελούσε επιβατικό δρομολόγιο στον κόσμο. Δράστες ήταν 6 μαθητές της τάξης του Γυμνασίου από τη Θεσσαλονίκη, όλοι τους παιδιά αστικών οικογενειών και πρώην μέλη της Ε.Π.Ο.Ν. Στόχος τους να καταφέρουν να περάσουν μέσα από τη Γιουγκοσλαβία στο μέτωπο του Γράμμου και να ενωθούν με τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδος.