Το βιβλίο αυτό επαναφέρει στο φως το κείμενο του στρατιωτικού που ηγήθηκε της ελληνικής παρέμβασης, σε συνεργασία και υπό των έλεγχο γαλλικών δυνάμεων, εναντίον των Μπολσεβίκων στη Μεσημβρινή Ρωσία, γνωστής ως εκστρατείας της Ουκρανίας, το 1919.
Η ελληνική επέμβαση στην Ουκρανία με το Α’ Σώμα Στρατού κατά το επτάμηνο μεταξύ του τέλους Δεκεμβρίου 1918 (σχεδιασμός) και του τέλους Ιουνίου 1919 (με την αποστράτευση του τελευταίου Έλληνα στρατευμένου), αναφέρεται –όταν αναφέρεται στην Ιστορία– ως υποσημείωση ή ως παρένθεση μετά τις νικηφόρες μάχες των Ελλήνων λήγοντος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίες έφεραν την Ελλάδα από το δυτικό άκρο της χερσονήσου του Αίμου ως περίπου τα Στενά του Βοσπόρου (Συνθήκη των Σεβρών) και πριν από την εκστρατεία και πανωλεθρία της Μικράς Ασίας (Συνθήκη της Λωζάνης).
Ωστόσο, η σημασία εκείνης της σύντομης πολεμικής δράσης υπήρξε μεγάλη: προεόρτια μιας αναμενόμενης καταστροφής, η οποία κατέληξε ταχύτατα σε πρωτάκουστη και ανεπανόρθωτη εκθεμελίωση της νεότερης Ελλάδας και του μέλλοντός της.