΄΄Όταν ο Χρόνος αφηγείται΄΄ Έντεκα ιστορίες από το παρελθόν του Παύλου Ν. Τσακιρίδη

Με την υποστήριξη της Εταιρείας Μελέτης ΄Ερευνας Ιστορίας Σερρών

Οι οκτώ από τις ιστορίες,αναφέρονται στην περίοδο 1941 – 1949 και οι τρεις στην περίοδο 1912 – 1922. Ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του «στους πρόσφυγες όλου τού κόσμου και στα θύματα των εμφυλίων πολέμων».

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ  

Η συνομιλία άνοιξε. 1 μη αναγνωσμένο μήνυμα.

Την 15 Φεβρουαρίου 2016, ημέρα Δευτέρα στην κατάμεστη αίθουσα «Γ. Καφταντζής» της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών, η Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. παρουσίασε το βιβλίο του εκπαιδευτικού Παύλου Τσακιρίδη με τίτλο «Οταν ο χρόνος αφηγείται».

Για τον συγγραφέα και το βιβλίο του μίλησαν ο πρ. Γυμνασιάρχης και πρ. Πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλολόγων Ν. Σερρών Γιάννης Ρωμανίδης και ο καθηγητής του ΤΕΙ Σερρών και πρ. Δήμαρχος Νιγρίτας Δημήτριος Δάπης.

Οι ομιλητές ανέπτυξαν με γλαφυρότητα και συγκίνηση το περιεχόμενο του βιβλίου που αναφέρεται σε έντεκα ιστορικά γεγονότα της τοπικής μας ιστορίας από το 1912 μέχρι και το 1949 με τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο δε συγγραφέας μας ενημέρωσε για την μακροχρόνια προσπάθεια του να συλλέξει το υλικό αυτό αξιοποιώντας συνεντεύξεις ανθρώπων που πλέον δεν είναι στη ζωή, φωτογραφιών και εγγράφων της εποχής.

Προσωπογραφία του Κ. Καλλάρη από την Θάλεια Φλωρα Καραβία

΄΄Φωτογραφίζοντας την Ιστορία΄΄ Ανοιχτή συζήτηση

 Γιαννης Νισυριου,
φωτογραφος-οπερατερ του Γενικου Στρατηγειου ΕΛΑΣ(α` περιοδο).
φωτογραφια: Σπυρος Μελετζης

 Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου στο Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης, Αίθουσα Νίκος Εγγονόπουλος, Π. Μπακογιάννη 38 - 42, Βριλήσσια

Εισηγήσεις:
• «Φωτογραφίζοντας την Εθνική Αντίσταση», Μανόλης Κασιμάτης, ερευνητής- φωτοτυπογράφος, μέλος ΕΕΤΕ
• «Η Είδηση, ο Φακός κι η Ιστορία: Μια συναρπαστικά επικίνδυνη σχέση», Μάριος Λώλος, πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδος

Συντονίζει η δημοσιογράφος Ειρήνη Κοντογεωργίου

Διοργάνωση: Φωτογραφική ομάδα Βριλησσού

Ο Νικόλαος Πλαστήρας ως στρατιωτικός

του Δρ Ανδρέα Καστάνη Αν. Καθηγητή Στρατιωτικής Ιστορίας
Ο Νικόλαος Πλαστήρας και η Χίος (Χίος 2000)

   

Η στρατιωτική σταδιοδρομία του Πλαστήρα διήρκησε 21 χρόνια. Η πολεμική του δραστηριότητα άρχισε με τους Βαλκανικούς πολέμους το 1912 και τελείωσε με την Μικρασιατική καταστροφή το 1922. Εύλογα δημιουργείται η απορία στον καθένα μας για το είδος των στρατιωτικών δραστηριοτήτων του, καθώς και για την ποιότητα του ανδρός ως αξιωματικού. Θα προσπαθήσω να απαντήσω σ’ αυτά τα δύο κύρια ερωτήματα ώστε να σχηματιστεί μια ολοκληρωμένη εικόνα του στρατηγού.

            Ο Νικόλαος Πλαστήρας κατετάγη στο 5^ο Σύνταγμα Πεζικού, τον Δεκέμβριο του 1903, με το βαθμό του δεκανέα. Πολύ σύντομα προήχθη στους βαθμούς του λοχία και επιλοχία. Ο Μακεδονικός αγώνας δεν ήταν δυνατό να αφήσει ασυγκίνητο το νεαρό τότε υπαξιωματικό. Εντάχθηκε στο Σώμα Παππαγάκη και Αθανασοπούλου, το οποίο όμως σε μια τουρκική  ενέδρα αποδεκατίστηκε. Ο ίδιος σώθηκε χάριν της ψυχραιμίας και αποφασιστικότητας του.

Δημήτριος Ρίζος- Ο ΄΄ΕΥΜΕΝΗΣ΄΄ του Μακεδονικού Αγώνα

Του  Θεόδωρου Ι. Δαρδαβέση

(Πηγή: Φιλόπτωχος Αδελφότης Ανδρων Θεσσαλονίκης) 

Ο Δημήτριος Ρίζος γεννήθηκε στην Έδεσσα, στη συνοικία Βαρόσι, γύρω στα 1847 και μετά την ολοκλήρωση των εγκυκλίων σπουδών του φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά τη λήψη του πτυχίου του αναγορεύτηκε Διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, το 1871, συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία και στη συνέχεια επέστρεψε στην υπόδουλη, τότε, Μακεδονία για να διακονήσει την ιατρική επιστήμη αρχικά στη Στρώμνιτσα και στη συνέχεια στη γενέτειρά του. 

Διαθέτοντας υψηλό μορφωτικό επίπεδο, κύρος, ευρύτατη κοινωνική αποδοχή και, κατά κύριο λόγο, εθνικές ευαισθησίες, δραστηριοποιήθηκε για την προάσπιση της ελληνικότητας της Μακεδονίας και για την απελευθέρωσή της. Μια από τις πρώτες δυναμικές πρωτοβουλίες του, προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, υπήρξε η σύνταξη ενός μνημειώδους υπομνήματος, σε συνεργασία με τον Εδεσσαίο συνάδελφό του Βασίλειο Δημητριάδη – Κιόρτση, στο οποίο με τεκμηριωμένες ιστορικές αποδείξεις και συγκροτημένη επιχειρηματολογία αποδεικνύετο το μέγεθος της παραχάραξης της ιστορίας, που επιχειρούσαν οι εκφραστές του πανσλαβισμού, μετά το Σχίσμα του 1870.