ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

“Οπτικοακουαστικό ντοκουμέντο. Η ιστορία της Ευαγγελίας Κουτσαντώνη – Αϊβάζογλου που έχασε 23 άρρενες συγγενείς στην Μικρασιατική Καταστροφή“.

Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Σπάνια ηχητικά ντοκουμέντα παρουσιάζει ο Σπ.Κουζινόπουλος

(αναδημοσίευση απο το προφίλ του Σ. Κουζινόπουλου στο Facebook)


Σπάνια ηχητικά ντοκουμέντα για τη Θεσσαλονίκη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, της Κατοχής και της Εθνικής Αντίστασης, από πρωταγωνιστές εκείνων των ηρωϊκών γεγονότων, οι περισσότεροι των οποίων δεν βρίσκονται σήμερα εν ζωή, παρουσιάζονται στις 12 το μεσημέρι του Σαββάτου από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς FM-102 και 9,58 της ΕΡΤ3, από τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Σπύρο Κουζινόπουλο.

 Ανασύρονται από το σκονισμένο αρχείο του Σπύρου Κουζινόπουλου μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις που έγιναν πριν από 30 και περισσότερα χρόνια, κι έτσι θα ακουστούν οι φωνές των:
-του αρτεργάτη πρώην δημάρχου Αμπελοκήπων Χρήστου Ράπτη, για το πώς στέλνονταν από τη Θεσσαλονίκη οι κουραμάνες και τα άλλα τρόφιμα στους στρατιώτες μας που πολεμούσαν στο Αλβανικό Μέτωπο.

 -του καθηγητή Αντώνιου Σιγάλα για τη λειτουργία του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στα χρόνια της Κατοχής.
-του ποιητή Ντίνου Χριστιανόπουλου που μιλάει για την πείνα και τους νεκρούς από κρύο και ασιτία στα χρόνια της ναζιστικής σκλαβιάς.
-τους Γιάννη Τριάρχου, Σολομών Χάουελ και Χάϊνς Κούνιο να καταθέτουν τις μαρτυρίες τους για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων της Θεσσαλονίκης

 -τον Θεόδωρο Βαλαχά να περιγράφει τις εκτελέσεις στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά» και τις κραυγές των μελλοθάνατων ενώ οδηγούνταν στο εκτελεστικό απόσπασμα «μην μας ξεχάσετε».
-τους επιζήσαντες από το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη Ελένη Νανακούδη και Θανάση Κυρούδη να μιλάνε για τη χιτλερική βαρβαρότητα και το πώς κάηκαν ζωντανοί στο φούρνο του Γκουραμάνη οι 149 συγχωριανοί τους.
-τους Χάρη Αντωνιάδη και Βασίλη Μελίδη να αναφέρουν στοιχεία για τα πρώτα σαμποτάζ κατά των Γερμανών κατακτητών στη Θεσσαλονίκη.
-τους Γιάννη Κανάκη και Μιχάλη Αλεξανδρόπουλο που εξιστορούν τις συνθήκες υπό τις οποίες εκδίδονταν μυστικά η αντιστασιακή εφημερίδα «Ελευθερία».
-τον άλλοτε δήμαρχο Θεσσαλονίκης Θανάση Γιαννούση να μιλάει για τη δράση της ΕΠΟΝ στην κατοχική Θεσσαλονίκη και τον γραμματέα της ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης, Άνθιμο Χατζηανθίμου να περιγράφει μία διαδήλωση που έγινε στη σκλαβωμένη Θεσσαλονίκη από τους φοιτητές την 25η Μαρτίου 1943.

Πέμπτη 25 Οκτωβρίου 2012

Το Αρχείο Καλλάρη επισκέψιμο από τους πολίτες

Το αρχείο  Καλλάρη αποτελείται από εκατοντάδες φωτογραφίες, χειρόγραφες επιστολές, καρτ ποστάλ, επιστολικά δελτάρια, ηχογραφημένες μαρτυρίες και έγγραφα ντοκουμέντα για την ιστορία της Ελλάδας από το 1812 μέχρι και το 1974.

Τα μέλη της οικογένειάς έδρασαν και επέδρασαν στα γεγονότα, από την επανάσταση του 1821, την Ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, τους Βαλκανικούς πολέμους, τον Α και Β Παγκόσμιο Πόλεμο, την Μικρασιατική Εκστρατεία, τον Εμφύλιο Πόλεμο και τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών.
Ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Καλλάρης είναι από εκείνα τα ιστορικά πρόσωπα που η δράση τους έχει περιγραφεί μόνο από τρίτους.  Σε αντίθεση με πολλούς συναδέλφους του, δεν άφησε απομνημονεύματα.
Οι δύο κόρες του Αγγελική και  Χρυσηίδα Καλλάρη αμέσως μετά την μεταπολίτευση άρχισαν την διαδικασία καταγραφής και δωρεάς- σε  μουσεία και φορείς- των ιστορικών κειμηλίων  της οικογένειάς.
Στο Πολεμικό Μουσείο των Αθηνών, στο Μουσείο Μπενάκη, στο Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης  εκτίθενται  πλέον  Όπλα, Χάρτες, έπιπλα αλλά και Πίνακες της Φλωρά Καραβία και του Γ. Ροϊλού ,  Μετάλλια, διακρίσεις , βιβλία και προσωπικά αντικείμενα του Στρατηγού  Κωνσταντίνου Καλλάρη.
Μετά τον θάνατο της Αγγελικής  η Χρυσηίδα συνέχισε όχι μόνο τις δωρεές, αλλά και την έρευνα σε αρχεία του κράτους, για την  εύρεση χαμένων ντοκουμέντων.
Σε αυτά τα ντοκουμέντα βασίστηκε το βιβλίο του Συγγραφέα και Καθηγητή Διονύση Μοσχόπουλου « Ο Στρατηγός Κωνσταντίνος Καλλάρης και η Εποχή του»
Αποτελεί πολύτιμο  εργαλείο για ιστορικούς και ερευνητές, καθώς παρουσιάζει  μοναδικά τεκμήρια  για την εποχή των Βαλκανικών Πολέμων, τη στροφή της στρατιάς προς τη Θεσσαλονίκη, την εποχή του Διχασμού, την εξέλιξη της εκπαιδευσης στο στράτευμα και πολλά άλλα

                              

Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ο Κ. Καλλάρης ως διοικητής της ΙΙ Μεραρχίας έπαιξε ενεργό ρόλο και στις μάχες του Σαρανταπόρου των Γιαννιτσών την απελευθέρωση και εκκαθάριση της Θεσσαλονίκης.
Ήταν ο πρώτος διοικητής της απελευθερωμένης πόλης. Η Χρυσηίδα Καλλάρη ένιωθε χρέος να παραδώσει όλα τα κειμήλια που σχετίζονταν με την Μακεδονία, στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Αναζήτησε συστάσεις για το πρόσωπο που θα μπορούσε να την βοηθήσει. Έφτασε στο γραφείο του ιστορικού και συγγραφέα Απόστολου Παπαγιανόπουλου που τότε ήταν και διευθυντής Αρχιτεκτονικού του Κεντρικού Δήμου.
Η παράδοση των κειμηλίων ολοκληρώθηκε και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στον εορτασμό των 2300 χρόνων ιστορίας, της πόλης.

Η Χ. Καλλάρη επέστρεψε στην Αθήνα και στην καθημερινότητά της.

ΜΙΑ ΑΠΡΟΣΜΕΝΗ ΦΙΛΙΑ
Πολλά χρόνια μετά, σε μια τυχαία συζήτηση, ο Α. Παπαγιανόπουλος ανέφερε συμπτωματικά, στη γράφουσα, την εντύπωση που του προκάλεσε η προσωπικότητα της γυναίκας.

Ο θαυμασμός και η συγκίνηση στη φωνή του, μου δημιούργησαν την επιθυμία να την συναντήσω και να καταγράψω τις μνήμες της.
Αναζητήσαμε τον Δ. Μοσχόπουλο και με τη βοήθεια του ανιψιού του συντρόφου της, Κωνσταντίνου Κατσίνη, ξεκίνησε η πραγματοποίηση ενός ντοκιμαντέρ με κεντρικό θέμα τον Κ. Καλλάρη και την στρατιωτική του δράση.
Η Χρυσηίδα ήταν μια αποκάλυψη, η ζωή της μια περιπέτεια συνδεδεμένη με τη νεώτερη ιστορία.
Το ντοκιμαντέρ ολοκληρώθηκε, προβλήθηκε αρκετές φορές από την ΕΤ3 και στάθηκε αφορμή να αποκτήσω μια ενδιαφέρουσα φίλη που μου έμαθε πολλά.

Ζήτησε βοήθεια να αρχειοθετήσουμε τα χαρτιά της. Ξεκινήσαμε από τους λογαριασμούς και τα τέλη του αυτοκινήτου.
 Συχνά μου ανέφερε τις κασέτες της.

Ήταν καθηγήτρια μουσικής με Γαλλική παιδεία .
Υπέθεσα ότι αναφερόταν σε τραγούδια εποχής.
Τα πρώτα χρόνια την επισκεπτόμουν τακτικά. Η μνήμη της ασθενούσε σταδιακά
Πολλές φορές της τηλεφωνούσα και με μπέρδευε με την κοπέλα που την φρόντιζε.
Η αρχειοθέτηση σταμάτησε.
Ο ανιψιός της ο Κωνσταντίνος θα με ειδοποιούσε, όποτε η φίλη μου είχε διαύγεια.   
Απορροφήθηκα από τη ζωή και την καθημερινότητά μου μέχρι τον Ιούλιο του 2007
 ΙΟΥΛΙΟΣ 2007
Προχωρημένο καλοκαίρι στην Ελλάδα
Το κινητό  χτυπάει σπάνια, ξεχνιέται σε απύθμενες γυναικείες τσάντες, στο σπίτι, στο αυτοκίνητο και αλλού.
Λίγα λεπτά πριν καταργήσω την   λειτουργία του  για να βιώσω όψιμα το θέρος, χτύπησε.

«Αναστασία Κατσίνη η σύζυγος του Κωνσταντίνου ανιψιού του άντρα της Χρυσηίδας Καλλάρη.
- Η θεία έφυγε από τη ζωή, το ίδιο και ο άντρας μου και μάλιστα ξαφνικά και πριν από τη θεία. Σας αναζητούσα καιρό, σας βρήκα από τον κ. Μοσχόπουλο»
Άκουγα  την ευγενική και καλλιεργημένη φωνή της γυναίκας και ταυτόχρονα ένιωθα να με κυριεύει εκείνη η θλίψη η γνώριμη σε όσους έχουν βιώσει μη αναστρέψιμες απώλειες, δίπλα της και οι ενοχές, για μια υπόσχεση και ένα χρέος απλήρωτο, σε μια φίλη που αναπάντεχα εισέβαλλε στη ζωή μου και έσπειρε την αξία της αφοσίωσης:

 Σε έναν άνθρωπο σε έναν σκοπό.
Όποιον άνθρωπο όποιον σκοπό

Η φίλη μου που μου αρκούσε να ξέρω ότι υπάρχει, φορώντας μια σφυρίχτρα στο λαιμό για να προειδοποιήσει εάν της συμβεί κάτι,  ένα ψεύτικο περίστροφο π στο κομοδίνο της , κομμένα γάντια οδήγησης στο συρτάρι και κλειδιά ενός αυτοκινήτου, που δεν κλείδωνε, υπέκυψε στον χρόνο.
Ο χρόνος και τα διαφορετικά καντάρια που τον μετρούνε οι διαφορετικές γενιές  ήτανε τώρα το δικό μου πρόβλημα.

Ο χρόνος που πίστευα ότι είχα, για να ολοκληρώσω όσα υποσχέθηκα, τον μετρούσα σύμφωνα με την δική μου-πλασματική- κλεψύδρα.
Το στόμιο της δικής της όμως ήταν φαρδύτερο και οι κόκκοι της γλίστρησαν πριν βρω χρόνο.

 Ένιωθα  ήσυχη γνωρίζοντας πόσο την φρόντιζε ο ανιψιός και  πολύτιμος βοηθός της μνήμης της ο Κωνσταντίνος και έτσι μετέθετα την επικοινωνία μου για την επόμενη
Πολλές σκέψεις  και φασαρία, θα σκεφτείτε, για μια φιλία ανάμεσα σε δύο γυναίκες που τις χώριζαν 60 και πλέον χρόνια.

«-Κ. Κατσίνη λυπάμαι για την διπλή σας απώλεια, η αλήθεια είναι ότι  είχα συνεννοηθεί με τον σύζυγο σας να μου τηλεφωνεί τις ημέρες που η κ. Καλλάρη είχε διάθεση και επιθυμούσε να συναντηθούμε .
Όταν σταμάτησε να μου τηλεφωνεί υπέθεσα ότι είχε χάσει το ενδιαφέρον της οριστικά για την  καταγραφή  του αρχείου της.»

«-Ασφαλώς δεν γνωρίζατε και σίγουρα ήσασταν πολύ απασχολημένη.»
Μου απάντησε με πραγματική ειλικρίνεια και ευγένεια η Αναστασία Κατσίνη, για να βουλιάξω ακόμη περισσότερο στις ενοχές.

Μου θύμισε  ότι σύμφωνα με τη διαθήκη, το  μισό σπίτι δίδεται  δωρεά στο δημόσιο και ότι εκείνο το αρχείο, στέκει όπως το  θυμόμουνα, στον Βύρωνα και περιμένει να γλυτώσει από την κατεδάφιση.

Η είδηση της απώλειας  αλλά και η άγνοια για το περιεχόμενο του αρχείου  σκίασαν  την υποχρέωση. Πρότεινα να μου τηλεφωνήσει όποτε θα είχαν ολοκληρωθεί τα διαδικαστικά και υπήρχε χρόνος να επισκεφθούμε το σπίτι.

Χαθήκαμε και πάλι μέχρι το καλοκαίρι του 2010
Στις 17 Αυγούστου με 42 βαθμούς θερμοκρασία επισκεφθήκαμε την μικρή μονοκατοικία στον Βύρωνα εκεί κράτησε μέχρι τελευταία στιγμή το προσωπικό αρχείο της οικογένειας.
Σε πιθανά και απίθανα σημεία βρήκαμε και συσκευάσαμε επιστολές, φωτογραφίες, έγγραφα.
Δίπλα στο κρεβάτι της υπήρχαν προσεκτικά τακτοποιημένες και δεκάδες κασέτες.

Όταν ξεκίνησα την αρχειοθέτηση και την ανάγνωση των χειρόγραφων επιστολών
-που ακόμη συνεχίζεται- δε φανταζόμουν την ιστορική σημασία του περιεχομένου.

Τα μέλη της οικογένειας περιγράφουν τις συνθήκες στα μέτωπα των Βαλκανικών Πολέμων τη στιγμή που τα γεγονότα εξελίσσονται και η ιστορία γράφεται, ο Κ. Καλλάρης και ο γιός του Σπύρος- λίγο πριν πέσει στο Μπιζάνι-  αναφέρουν τις εικόνες που αντίκρισαν, απελευθερώνοντας τη Θεσσαλονίκη.

Την υποδοχή του κόσμου, τη σύνθεση του πληθυσμού.

Ο Διχασμός, ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, η Μικρασιατική Καταστροφή περνούν μέσα από τα μάτια του δεύτερου γιού που έπεσε μαχόμενος στο Ουσάκ.




                                                   

Η κατοχή, η αντίσταση ο εμφύλιος, οι εξορίες είναι κομμάτι της ζωής και της δράσης της Χρυσηίδας που φύλαξε ευλαβικά όχι μόνο την αλληλογραφία αλλά και τα μικρά χειροτεχνήματα και τα αποξεραμένα λουλούδια  των φυλακισμένων γυναικών στις φυλακές Αβέρωφ, τη Γυάρο, την Μακρόνησο, την Αλικαρνασσό.

Ανάμεσα σε τσαλακωμένα χαρτιά και φακέλους βρήκα ποιήματα του Γιάννη Νεγρεπόντη προς τη Βάσω Κατράκη και τη Χρυσηίδα, τον καιρό που ήταν όλοι εξόριστοι στη Γυάρο μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο τον Γιάννη Ρίτσο, τον Βασίλη Ρώτα και τον Μανώλη Γλέζο.

Στα ημερολόγιά της αναφέρει τις συνθήκες εκείνης της εποχής ενώ επί 40 χρόνια αλληλογραφεί με την Άννα Κινδύνη στο Παρίσι όπως και με τον Αλέκο Κοντόπουλο και τον Ροβήρο Μανθούλη.
Μαζί με όλα αυτά και ένα ανεκτίμητο φωτογραφικό αρχείο σε υλικά και με τεχνικές που μαρτυρούν την ιστορία της φωτογραφίας στην Ελλάδα.
Αλλά και δεκάδες καρτ ποστάλ τυπωμένα  από το 1864 στην Κέρκυρα και σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Σε ξεχωριστό σημείο είχε αρχειοθετήσει τις ξενόγλωσσες επιστολές. Η ίδια μιλούσε και έγραφε σε περισσότερες από πέντε γλώσσες.
Κάποτε έφτασα και στις κασέτες για να ανακαλύψω ότι το άγχος της Χρυσηίδας Καλλάρη δεν ήταν συναισθηματικό.

Αντίθετα επρόκειτο για ηχητικά ντοκουμέντα που η ίδια είχε ξεκινήσει να ηχογραφεί με το δημοσιογραφικό της κασετοφωνάκι το 1983.
Ήταν η εποχή που αναζητούσε όσες συγκρατούμενες της ήταν εν ζωή και μπορούσαν να αφηγηθούν:  Από τους τρόπους που έφτιαχναν προκηρύξεις στην κατοχή σκίζοντας λάστιχα, μέχρι τις συνθήκες κράτησης και τα βασανιστήρια στις φυλακές.


Αυτοπροσωπογραφεία Χ, Καλλάρη Φυλακές Αβέρωφ 1950
Άκουσα με  συγκίνηση την Ολυμπία Παπαδούκα να τραγουδάει, την Αριάδνη Χριστοπούλου να περιγράφει με ποιο τέχνασμα έβγαλαν από τις φυλακές την γνωστή επιστολή προς τον ΟΗΕ αλλά και πως η Μαρία Σβώλου κατασκεύαζε παιδικά παιχνίδια στο κελί της, για να τα δωρίσει στα παιδιά των φυλακισμένων μητέρων.

Μαζί με την Αριάδνη Χριστοπούλου είχαν αποφασίσει να γράψουν ένα βιβλίο. Μάλιστα συμφώνησαν σε περίπτωση που κάποια φύγει από τη ζωή να παραδώσει στην άλλη τα χειρόγραφα και το υλικό.
Η Αριάδνη έφυγε πρώτη, έτσι στο αρχείο της Χρυσηίδας βρέθηκαν και τα δικά της χειρόγραφα.

 Η ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ
Όσα περιέγραψα είναι ενδεικτικά και τα ελάχιστα. Η Χρυσηίδα Καλλάρη ολοκλήρωσε ένα μεγάλο κομμάτι του χρέους που ένιωθε, προσφέροντας τα κειμήλια της οικογένειάς της.
Μέχρι τη δύση της ζωής της συνέχισε να αρχειοθετεί. Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος θα την προδώσει αποφάσισε να αναθέσει τη συνέχιση αυτής της εργασίας.

 Η απρόσμενη φιλία μας  είχε σαν αποτέλεσμα να κρατώ σήμερα τα ημερολόγιά της και να ξεκινώ μια σειρά από ενέργειες για να γίνει ΄΄δημόσιο κτήμα΄΄ η κάθε χρήσιμη -ιστορικά-πληροφορία.

Το πρώτο βήμα ήταν ο σχεδιασμός μιας σειράς Ντοκιμαντέρ και εκπομπών τεκμηρίωσης, που είναι σε εξέλιξη και μπορείτε να διαβάσετε το περιεχόμενό τους στην αντίστοιχη σελίδα αυτού του Blog:
http://arxiokallari.blogspot.com/p/blog-page_20.html

Η οργάνωση  φορητών εκθέσεων με τα αντικείμενα και τα ντοκουμέντα της οικογένειας Καλλάρη βρίσκεται διαρκώς σε εξέλιξη.

Η πρώτη έκθεση φιλοξενήθηκε από την 28 Οκτωβρίου του 2011, στο Πολεμικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης, με πρωτοβουλία του Διευθυντή του Μακεδονικού Μουσείου, συγγραφέα και συμβούλου της σειράς Ντοκιμαντέρ Βασίλη Νικόλτσιου.

Αύριο 26 Οκτωβρίου εγκαινιάζεται στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης η έκθεση: "Κειμήλια Απέλευθέρωσης" του ΥΜΑΘ όπου έχει ενταχθεί τμήμα του Αρχείου Καλλάρη αλλά και αντικείμενα που η αείμνηστη κόρη του Χρυσηίδα Καλλάρη ρίχε δωρίσει στο Κέντρο Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης.

 Στόχος είναι να υπάρξει πλήρης ανάπτυξης του αρχείου το 2013 που θα συνοδεύεται από υποστηρικτικό οπτικοακουστικό υλικό

http://arxiokallari.blogspot.com/2011/10/100-28-0-2011-2012.html

Η ενασχόληση με το αρχείο οδήγησε και στους τελευταίους απογόνους που φέρουν το όνομα Καλλάρη.
Τη Μαρία και τη Βάνα  Καλλάρη εγγονές του μοναδικού αδερφού, του Στρατηγού Κωνσταντίνου Καλλάρη.
Η συνεργασία με την Μαρία αποδεικνύετε, καθημερινά, πολύτιμη.
Φύλαξε με σεβασμό ένα σημαντικό τμήμα του οικογενειακού αρχείου και κυρίως έγγραφα και κειμήλια του Γεώργιου Καλλάρη πατέρα του Στρατηγού και σημαντική ιστορική προσωπικότητα.

http://arxiokallari.blogspot.com/2011/10/blog-post.html

Συνέβαλλε και συμβάλλει στο να συνδέσουμε και να στοιχειοθετήσουμε πληροφορίες για τα ντοκουμέντα, τα οποία  θα ενταχθούν στη σειρά και θα εκτεθούν δημόσια.

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Μετά την αποθορυβοποίηση του ηχητικού υλικού, τη συντήρηση των φωτογραφιών και την ανάγνωση των χειρογράφων, έχει προγραμματιστεί μια σειρά από έντυπες και ηχητικές εκδόσεις, προσβάσιμες στο σύνολο των πολιτών και σχεδιασμένες σύμφωνα με την πλατφόρμα « Σχεδιάζοντας Για όλους»




   Νατάσα Μποζίνη
                                                                                                                            






Η ξενάγηση των δημοσιογράφων στην έκθεση "Κειμήλια Απελευθέρωσης" του ΥΜΑΘ


(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Αγγελιοφόρος)
Θεσσαλονίκη: Παρουσίαση κειμηλίων απελευθέρωσης της πόλης το 1912, στο υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης

Την έκθεση κειμηλίων της περιόδου 1912 -13 που πραγματοποιεί το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης, με αφορμή τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, παρουσίασε στους δημοσιογράφους, στο ΥΜΑΘ, ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Θ. Καράογλου.

Τα εγκαίνια της έκθεσης του υπουργείου Μακεδονίας - Θράκης στο κτίριο του ΥΜΑΘ θα γίνουν την Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, μετά την επίσημη δοξολογία που θα τελεστεί στον Ι.Ν. του Αγίου Δημητρίου, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Παπούλια και τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά.

Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες και ίσως τη σημαντικότερη ιστορική έκθεση που έγινε στη Θεσσαλονίκη και στη Β. Ελλάδα, όπως διευκρίνισε ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης, καθώς ορισμένα από τα αντικείμενα παρουσιάζονται για πρώτη φορά σε δημόσια θέα, με κυριότερο από αυτά το αυθεντικό κείμενο του σχεδίου του πρωτοκόλλου παράδοσης της Θεσσαλονίκης.
Το κείμενο είναι γραμμένο στα γαλλικά, σε μιάμιση σελίδα χαρτί, με το οποίο συμφωνείται η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οι όροι και η παράδοση της πόλης από τον οθωμανικό στον ελληνικό στρατό.

Την ξενάγηση και την περιγραφή της ιστορικής σημασίας των κειμηλίων, ξεκινώντας από το πρωτόκολλο παράδοσης, έκανε ο επιμελητής της έκθεσης και διευθυντής του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Βασίλης Νικόλτσιος.
Όπως ανέφερε ο κ. Νικόλτσιος το ενυπόγραφο πρωτόκολλο από τους απεσταλμένους του ελληνικού στρατού Ιωάννη Μεταξά και Βίκτωρα Δούσμανη και τον αρχιστράτηγο του οθωμανικού στρατού Χασάν Ταχσίν Πασά διασώζεται μόνο σε ψηφιακή μορφή στη διεύθυνση ιστορίας στρατού και το έγγραφο το οποίο παρουσιάζεται σήμερα είναι το μοναδικό σε φυσική μορφή, σε χαρτί, που είναι πανομοιότυπο με εκείνο που απεικονίζεται στη φωτογραφία του ενυπόγραφου πρωτοκόλλου

«Το έγγραφο που διαθέτουμε και παρουσιάζουμε σήμερα είναι γραμμένο στα γαλλικά, όπως και το ενυπόγραφο πρωτόκολλο. Σύμφωνα, με προσωπική μαρτυρία το πρωτόκολλο παράδοσης συντάχθηκε από τον αξιωματικό Ι.Π. Μεταξά και κάποιον τούρκο αξιωματικό, πιθανότατα από τον γιο του Χασάν Ταχσίν Πασά, Κενάν Μεσσαρέ. Το τελικό πρωτόκολλο, που υπάρχει σε ψηφιακή μορφή φέρει τις υπογραφές των Μεταξά και Δούσμανη και του Χασάν Ταξίν Πασά» τόνισε ο κ. Νικόλτσιος.

Το πρωτόκολλο υπογράφτηκε πρώτες πρωινές ώρες της 27ης Οκτωβρίου, ίσως τα μεσάνυχτα της 26ης προς 27ης του μηνός, αλλά η ημερομηνία που μπήκε στο κείμενο κατ' απαίτηση της ελληνικής πλευράς ήταν η 26η Οκτωβρίου, ημέρα κατά την οποία έγιναν όλες οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτό είχε την ιδιαίτερη σημασία του στις διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν του πολέμου και προηγήθηκαν της υπογραφής της Συνθήκης του Βουκουρεστίου του 1913, όπως επεσήμανε ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Θεόδωρος Καράογλου.

Παρουσιάστηκε επίσης το γραφείο επάνω στο οποίο υπογράφτηκε το πρωτόκολλο παράδοσης, το οποίο και φιλοξενείται μεταξύ των κειμηλίων της έκθεσης. Στις 28 Οκτωβρίου 1912 υψώθηκε η ελληνική σημαία στο τότε Διοικητήριο και έγινε η επίσημη παράδοση της πόλης από τον Ταχσίν Πασά στον αρχιστράτηγο του ελληνικού στρατού, διάδοχο Κωνσταντίνο.

'Αλλα, σημαντικά ντοκουμέντα που παρουσιάζονται είναι η στολή του βασιλέως Γεωργίου Α' και το αδιάβροχο με το οποίο μπήκε στην πόλη (που βγήκε για πρώτη φορά από το κιβώτιο του), τα γυαλιά και τα μανικετόκουμπα η γραφομηχανή του Ελευθερίου Βενιζέλου, το δερμάτινο κράνος του αρχιστρατήγου Κωνσταντίνου, η στολή και το ξίφος του ναυάρχου Βότση, θυρεοί του Φετχί Μπουλέντ, επιστολή του Κωνσταντίνου στον στρατηγό Καλλάρη, παράσημα και προσωπικά αντικείμενα του τελευταίου, το ξίφος και το πηλίκιο του ταγματάρχη Βελισσαρίου, η στολή του συνταγματάρχη Παπακυριαζή που έχασε τη ζωή του στη μάχη του Λαχανά το 1913, εξαρτήσεις αξιωματικών του ελληνικού στρατού, πολεμικά αντικείμενα της περιόδου, χειρόγραφα, λιθογραφίες, πίνακες που απεικονίζουν τους πρωταγωνιστές και την παράδοση της πόλης, κ.α.
Στο ισόγειο του υπουργείου έχει στηθεί επίσης εικαστική έκθεση του Γ. Μυλωνά, με τις στολές των αντιμαχομένων στρατών της περιόδου των βαλκανικών πολέμων. Είναι η πρώτη φορά, που το υπουργείο Μακεδονίας - Θράκης ανοίγει και τις τρείς πύλες του στο κοινό, προκειμένου να θαυμάσει από κοντά ιστορικά ντοκουμέντα της έκθεσης που θα είναι ανοιχτή και επισκέψιμη μέχρι και τις 31 Ιανουαρίου 2013.
«Μετά την επανάσταση του 1821, σύμφωνα με τους ιστορικούς, οι βαλκανικοί πόλεμοι ήταν η πιο λαμπρή εποποιία του ελληνικού στρατού. Φιλοδοξούμε να τη
δουν την έκθεση χιλιάδες πολίτες και όχι μόνον εδώ. Η έκθεση σε συνεργασία με δήμους και φορείς θα πάει και σε άλλες περιοχές της Β. Ελλάδας. Στόχος μας είναι να τη δουν όσο το δυνατόν περισσότεροι» δήλωσε ο υπουργός Μακεδονίας - Θράκης Θεόδωρος Καράογλου.

Για την πραγματοποίηση της έκθεσης και την παραχώρηση των κειμηλίων συνεργάστηκαν και συνέβαλαν η Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών «Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος», το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, το Μουσείο «Ελευθέριος Βενιζέλος», το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδας, τον Πανελλήνιο Σύλλογο Απογόνων Μακεδονομάχων «ο Παύλος Μελάς», το Πολεμικό Μουσείο και το παράρτημά του στη Θεσσαλονίκης, αλλά και ιδιώτες, μεταξύ αυτών οι Δημήτριος Γιαννόγλου, Κωνσταντίνος Γκιουλέκας, Ιωάννης Ζωχιός, Μαρία Καλλάρη, Αναστάσιος Λιάσκος, Ιωάννης Μέγας, Νατάσα Μποζίνη, οικογένεια Νίκογλου, Βασίλειος Νικόλτσιος, Νικόλαος Τολιάδης, Ιωάννης Τσελεπίδης, Πέτρος Παπακυριακού, Αθανάσιος Φλόκας και Α. & Λ. Χαΐτογλου

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2012

25 OKTΩΒΡΙΟΥ1912 : ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ …

(Του Α. Παπαγιαννόπουλου)

Ενώ τα ελληνικά στρατεύματα προωθούνταν ήδη προς τη Θεσσαλονίκη με σκοπό να την καταλάβουν , σαν σήμερα το απόγευμα , στις 25Οκτωβρίου 1912, παρουσιάζεται στις προωθημένες θέσεις των Ελλήνων στο Τόψιν(Γέφυρα) , όπου στην έπαυλη Μοδιάνο είχε το αρχιστρατηγείο του ο διάδοχος Κωνσταντίνος , μία αντιπροσωπεία με επικεφαλής τον Τούρκο στρατηγό Σαλδίκ και μέλη τους Ευρωπαίους πρόξενους στη Θεσσαλονίκη .
 
 Η αντιπροσωπεία πρότεινε στη συνέχεια ,κατά εξουσιοδότηση του Τούρκου αρχιστρατήγου Χασάν Ταξίν Πασά , την παράδοση της πόλης υπό όρους ώστε να αποτραπεί το αιματοκύλισμα και οι καταστροφές .
 Ο διάδοχος Κωνσταντίνος , εκτιμώντας και πάλι λανθασμένα τα δεδομένα και το γεγονός της ταχείας προέλασης των Βουλγάρων προς τη Θεσσαλονίκη, δεν έκανε δεκτούς τους όρους του στρατηγού Σαλδίκ και ζήτησε την παράδοση της Θεσσαλονίκης άνευ όρων .
 
Μάλιστα έταξε προθεσμία … 16 ολόκληρων ωρών για απάντηση την ώρα που οι Βούλγαροι ήδη πλησίαζαν τον τόπο των επιχειρήσεων. Ο Τούρκος αρχιστράτηγος , όταν η αντιπροσωπεία επέστρεψε στο Διοικητήριο της Θεσσαλονίκης, απέρριψε τους όρους παρόλο που διακρινόταν κάποια επιθυμία του Χασάν Ταξίν πασά να παραδοθεί η πόλη στους΄Ελληνες παρά στους Βούλγαρους για το φόβο των καταστροφών και σφαγών .
 
 
Ο Βενιζέλος , που παρακολουθούσε συνεχώς τις εξελίξεις , με έντονο τότε ύφος διατάζει με τηλεγράφημά του τον Κωνσταντίνο να καταλάβει αμέσως την πόλη της Θεσσαλονίκης χωρίς χρονοτριβή , καθιστώντας τον μάλιστα υπεύθυνο για κάθε ανεπιθύμητη εξέλιξη που θα είχε ως αιτία αυτή την καθυστέρηση. Το ιστορικό εκείνο τηλεγράφημα ανέφερε τα εξής:
 
«Παραγγέλεσθε να αποδεχθήτε την προσφερομένην υμίν παράδοσιν της Θεσσαλονίκης και να εισέλθετε εις ταύτην άνευ χρονοτριβής . Καθιστώ υμάς υπεύθυνον διά πάσαν αναβολήν , έστω και στιγμής»
 
Μετά τη δυναμική παρέμβαση του Βενιζέλου και τις πληροφορίες που έφτασαν στο ελληνικό στρατηγείο στο Τόψιν για ταχύτατη προέλαση συντάγματος ιππικού Βουλγάρων με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη , ο αρχιστράτηγος του ελληνικού στρατού και διάδοχος Κωνσταντίνος αλλάζει τακτική και μάλιστα στέλνει μήνυμα στο Βούλγαρο στρατηγό Θεοδορόφ με το οποίο τον αποτρέπει στο να συνεχίσει την πορεία του συντάγματός του προς τη Θεσσαλονίκη καθώς ήδη διεξήγοντο διαπραγματεύσεις με τον Τούρκο αρχιστράτηγο για την παράδοση της πόλης .
Παρά ταύτα όμως ο Βούλγαρος στρατηγός κατόρθωσε να στείλει έναν Βούλγαρο αξιωματικό μυστικά στον Τούρκο αρχιστράτηγο Χασάν Ταξίν Πασά και να του ζητήσει να υπογράψει παρόμοιο πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης και με τους Βούλγαρους .
 
 Ο Τούρκος όμως αρχιστράτηγος , ένας ευγενικός , σώφρων και ψύχραιμος άνθρωπος , αρνήθηκε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των Βουλγάρων παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν. Και όταν στη συνέχεια αποφάσισε να παραδώσει την πόλη της Θεσσαλονίκης στους ΄Ελληνες δήλωσε : « Από αυτούς την πήραμε και σ΄αυτούς θα την παραδώσουμε» …
 
(ΑΥΡΙΟ 26 0ΚΤΩΒΡΙΟΥ: Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
 
(ΣΗΜ. Η έπαυλη Μοδιάνο και ολόκληρη η έκτασή της στο χωριό Γέφυρα (Τόψιν) αγοράστηκε από το ελληνικό δημόσιο και διαμορφώθηκε σε Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων όπου εκτίθενται πολλά ιστορικά ντοκουμέντα αυτής της περιόδου)

Οι απόγονοι της οικογένειας Καλλάρη στις εκδηλώσεις για την απελευθέρωηση των Γιαννιτσών


Η ενασχόληση με το Αρχείο Καλλάρη μας έδωσε τη δυνατότητα να εντοπίσουμε και να συναντηθούμε με την οικογένεια Κατσίνη που φρόντιζε μέχρι τη τελευταία ημέρα τη Χρυσηίδα Καλλάρη, σύζυγο του Σίμου Κατσίνη, αλλά και με τις κκ Μαρία και Βάνα Καλλάρη που είναι εγγονές, του αδερφού του Στρατηγού Καλλάρη.

Οι Αείμνηστοι Χρυσηίδα Καλλάρη και Κωνσταντίνος Κατσίνης
Με τη δική τους βοήθεια και συμβολή συγκεντρώσαμε και συγκεντρώνουμε κειμήλια, τεκμήρια και επιστολές που αφορούν στην ιστορία της Ελλάδας από το 1812 μέχρι και την μεταπολίτευση.

Το υλικό δημοσιοποιείται σταδιακά και θέλουμε να πιστεύουμε ότι φωτίζει πτυχές των γεγονότων.
Φορείς ιδιώτες και απόγονοι και άλλων ιστορικών προσώπων επικοινωνούν μαζί μας και έτσι η έρευνα διευρύνεται.

Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που διοργανώνονται στη Μακεδονία τη Θράκη και την ήπειρο, το Αρχείο Καλλάρη και τα πρόσωπα που συμμετέχουν στην προσπάθεια, καλούνται να συμβάλλουν σε εκθέσεις, ομιλίες και εκδηλώσεις.

Η Μαρία και η Βάνα Καλλάρη ταξίδεψαν στο Νομό Πέλλας ως προσκελημένες του δήμου Γιαννιτσών όπου τιμήθηκαν οι απόγονοι αγωνιστών.

Η Μαρία, σε μια μικρή παράγραφο, συνόψισε τις εντυπώσεις του ταξιδιού.
Ανειλημμένες υποχρεώσεις δεν επέτρεψαν την κ. Αναστασία Κατσίνη να κάνει το ίδιο ταξίδι.
Χαιρέτησε τις εκδηλώσεις με μια μικρή επιστολή.

Νατάσα Μποζίνη


Η Μαρία Καλλάρη
<Ειχα την τυχη να ειμαι στα Γιαννιτσα 19 και 20 Οκτωβρίου, και να γιορτάσω με τους Μακεδόνες την επετειο των 100 χρονων απο την σπουδαια μαχη των Γιαννιτσων το 1912.
 
Οι εκδηλωσεις μνημης ηταν εξαιρετικα οργανωμένες με πρωταγωνιστες τα παιδια που τραγούδησαν, χόρεψαν, παρήλασαν για τη Μακεδονία και μας συγκίνησαν με τον εθουσιασμο και την περηφάνεια τους.
 
Ο κ. Παπαλαζάρου μας συγκίνησε ολους αναφερόμενος στις ομιλιες του, κατασυγκινημένος και ο ιδιος, σε προσωπικότητες που σημάδεψαν τη μαχη με τον ηρωικο τους θάνατο ή την εμπνευσμένη τους διοίκηση.


Ηταν παρουσα η 2η Μεραρχία, η"σιδηρα μεραρχια" των Βαλκανικων Πολέμων με βαρύνοντα ρολο στην μαχη των Γιαννιτσων, με τον σημερινο Διοικητη της και τους επιτελεις της, που μας μετέφεραν στο τοπο της μαχης με την λεπτομερη περιγραφη της. 
  
Ηταν ο Αρχιεπίσκοπος που πολυ ευστοχα ζητησε να γινη"μετάγγιση απο την Μακεδονία στην Αθήνα", ηταν παρόντες ολοι οι πολιτειακοι παράγοντες, ηταν κόσμος που έκλαιγε και χειροκροτούσε.
 

Τους ευχαριστω ολους, γιατι στις δυο αυτες μερες ζήσαμε την Ελλάδα που αγαπάμε, που υπάρχει και πορεύεται χωρις να ξεχνα, με ανθρώπους και κυρίως νέους που είναι περήφανοι για τη γη τους, για το παρελθον τους και την ιστορία τους. >

 
 
 
Η οικογένεια Κατσίνη 
Χαλάνδρι 15 Οκτωβρίου 2012
Προς: Τον κ. Δήμαρχο Πέλλας
κ. Γρηγόριο Στάμκο
Αξιότιμε κύριε Δήμαρχε,
Τα παιδιά μου κι εγώ σας ευχαριστούμε θερμά για την ιδιαίτερη τιμή και χαρά που μας δίνετε με την πρόσκλησή σας να παρευρεθούμε στην επετειακή εκδήλωση για την απελευθέρωση της πόλης των Γιαννιτσών.
Νιώθουμε εθνική περηφάνια και συγκίνηση, γιατί σε αυτόν τον Αγώνα πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο στρατηγός Κωνσταντίνος Καλλάρης, του οποίου την κόρη, αείμνηστη Χρυσηίδα, γνωρίσαμε οικογενειακά και ζήσαμε μαζί μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής της. (Ο σύζυγός της Συμεών Κατσίνης ήταν θείος του συζύγου μου.)
Μέσα απ’ αυτή τη συγγενική σχέση, τις εξιστορήσεις της και την αγωνία της να δωρίσει σε φορείς και μουσεία τα κειμήλια της οικογένειας, μάθαμε για το ήθος της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου Καλλάρη, που αγωνίστηκε σε όλη του τη ζωή υπηρετώντας τα ιδανικά της ελευθερίας, της τιμής, της αξιοπρέπειας και της κρατικής νομιμότητας.
Μέχρι το τέλος της ζωής της η αείμνηστη Χρυσηίδα Καλλάρη μεριμνούσε για τη δημοσιοποίηση του πολύτιμου ιστορικού αρχείου της οικογένειας. Συμπαραστάτες της ο ιστορικός και συγγραφέας Απόστολος Παπαγιαννόπουλος και η δημοσιογράφος, με καταγωγή από την Πέλλα, Νατάσα Μποζίνη, η οποία μας έφερε και σε επαφή. Αυτό το ηθικό χρέος συνεχίσαμε κι εμείς, μετά την απώλειά της, με τους ίδιους ανθρώπους και με αποτέλεσμα τα ιστορικά κειμήλια της οικογένειας να εκτίθενται στο Πολεμικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας.
Οικογένεια Κατσίνη
Θα θέλαμε πολύ να είμαστε κοντά σας αυτή την επετειακή μέρα την τόσο σημαντική για όλους τους Έλληνες. Όμως, δυστυχώς, για λόγους ανώτερους της θέλησής μου (λόγους υγείας) δε θα μπορέσω να παρευρεθώ.

Δεχτείτε τα θερμά μας συγχαρητήρια, μπορείτε να αναγνώσετε αυτά τα λίγα λόγια μαζί με την ευχή μας να τιμάτε πάντοτε δυναμικά τους Αγωνιστές της ελευθερίας που αναμφισβήτητα αποτελούν φωτεινά παραδείγματα για μίμηση στις νεότερες γενιές.
 
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Αναστασία, Γεώργιος και Αδαμαντία Κατσίνη

Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012

‎21-28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1918 : ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ …


(Του Α. Παπαγιαννόπουλου)
 
Ανάμεσα στα χρόνια 1918-1920 συμβαίνουν σημαντικά γεγονότα σχετικά με το εργατικο-συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα όπου η σοσιαλιστική οργάνωση «Φεντερασιόν» και το Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης είναι ανάμεσα στους πρωταγωνιστές .
 
Οι ελληνικές σοσιαλιστικές οργανώσεις είχαν αποφασίσει , αμέσως μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-19...13), να συγκροτήσουν μια τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση και ένα ενιαίο πολιτικό κόμμα της εργατικής τάξης.
 Η στάση της κυβέρνησης Βενιζέλου απέναντι στους σοσιαλιστές ήταν ιδιαίτερα επιφυλακτική την περίοδο αυτή , μετά μάλιστα από την εκδήλωση … εθνικιστικών τάσεων ορισμένων Βαλκάνιων σοσιαλιστών υπέρ των εδαφικών συμφερόντων ακόμα και αδικαιολόγητων εδαφικών διεκδικήσεων των χωρών τους κυρίως στη Μακεδονία .
 
Μάλιστα οι Βούλγαροι σοσιαλιστές , που δεν ακολουθούσαν καν τις πάγιες διεθνιστικές θέσεις και τακτικές αλλά ανοιχτά και με προκλητικό τρόπο αποφαίνονταν για εθνικά θέματα , ισχυρίζονταν προκλητικά πως η Μακεδονία … θα έπρεπε να ενωθεί με τη Βουλγαρία , φρόντιζαν όμως σε πρώτη φάση να δηλώνουν ευχαριστημένοι και με την … αυτονομία της , προφανώς έχοντας κατά νου το προηγούμενο της Ανατολικής Ρωμυλίας που παρά την αυτονομία της την προσκύρωσαν πραξικοπηματικά στην πρώτη ευκαιρία στην Βουλγαρία
 
 Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 στη Ρωσία και την ανάληψη της εξουσίας από τους μπολσεβίκους , επιταχύνονται οι εξελίξεις και στην Ελλάδα γύρω από την ανάγκη οργάνωσης των εργατών όλης της χώρας σε μια εργατική συνομοσπονδία , η οποία θα μπορούσε να εκπροσωπεί επίσημα τη χώρα στις διεθνείς συνδιασκέψεις παρεμβαίνοντας υπέρ των εθνικών ζητημάτων.

Αυτής της μεταστροφής της κοινής γνώμης ακολούθησε αυτή τη φορά έντονο ενδιαφέρον της κυβέρνησης Βενιζέλου για τα τεκταινόμενα στο χώρο του εργατικού κινήματος με αποτέλεσμα στις 21 Οκτωβρίου 1918 , να πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το Α΄ Εργατικό Συνέδριο το οποίο κατόρθωσε την ενοποίηση όλων των επαγγελματικών-στυνδικαλιστικών οργανώσεων ολόκληρης της χώρας .
 
Στο συνέδριο , που διήρκησε ως την 28η Οκτωβρίου 1918 , πήραν μέρος 252 αντιπρόσωποι από 200 εργατικά σωματεία , 10 Εργατικά Κέντρα απ΄όλη την Ελλάδα , 2 Ομοσπονδίες και 2 Επαγγελματικές Ενώσεις , αντιπροσωπεύοντας 60.000 εργάτες από 20 πόλεις της Ελλάδας και 48 επαγγέλματα .
 
Οι συζητήσεις που ακολούθησαν , καθώς οι εργάτες προσπάθησαν να προσδιορίσουν το «στίγμα» τους στη νεοελληνική κοινωνία , ήταν έντονες και κάποιες φορές ιδιαίτερα οξυμένες . Παρόλα όμως αυτά το συνέδριο αποφάσισε τελικά την ίδρυση της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Ελλάδας , της γνωστής και σήμερα «ΓΣΕΕ» …

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 : ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΤΑΙ Η ΠΡΕΒΕΖΑ …

(Του Α. Παπαγιαννόπουλου)
 
Παράλληλα με την Στρατιά της Θεσσαλίας που είχε ήδη προωθηθεί νικηφόρα στη Μακεδονία , και η Στρατιά της Ηπείρου διεξήγαγε τον ίδιο σκληρό αγώνα κατά των Τούρκων στον Α΄Βαλκανικό Πόλεμο του 1912
.Στις 21 Οκτωβρίου 1912 , απόσπασμα του ελληνικού στρατού της Ηπείρου υπό τον συνταγματάρχη Ιππικού Παναγιώτη Σπηλιάδη , μετά από σκληρή αλλά νικηφόρα μάχη εναντίον των Τούρκων που δόθηκε στη Νικόπολη , απελευθερώνει την Πρέβεζα .
 
Στη συνέχεια ο Παναγιώτης Σπηλιάδης εισέρχεται έφιππος στην πόλη και αφοπλίζει την τουρκική φρουρά δύναμης 810 ανδρών . Την όλη επιχείρηση συνέδραμε και μοίρα του ελληνικού στόλου του Ιουνίου υπό τον πλοίαρχο Ιωάννη Δαμιανό.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ …

(Του Α. Παπαγιαννόπουλου)

 
Με ηθικό ακμαίο και παρά τις σοβαρές ελλείψεις στον εφοδιασμό , ο ελληνικός στρατός πραγματοποίησε μεγαλειώδη νίκη στη διήμερη , σκληρή και πολυαίμακτη μάχη στα Γιαννιτσά στις 19-20Οκτωβρίου 1912. Αμέσως μετά οι Τούρκοι άρχισαν να υποχωρούν με μεγάλες απώλειες προς τη Θεσσαλονίκη καταστρέφοντας πίσω τους τις γέφυρες και τα δίκτυα οδικής επικοινωνίας με την πόλη …
 
Η κριτική των στρατιωτικών επιχειρήσεων εκείνων των ημερών αλλά και τα γεγονότα που ακολούθησαν , απέδειξαν πως και στην περίπτωση αυτή διαπράχθηκε μεγάλο λάθος τακτικής από μέρους του διαδόχου Κωνσταντίνου ο οποίος , αντί μετά τη θριαμβευτική νίκη στα Γιαννιτσά να καταδιώξει τους ηττημένους Τούρκους , παρέμεινε σχεδόν αδρανής στον ίδιο τόπο επί πέντε ολόκληρες ημέρες .
 
Στο μεταξύ οι Τούρκοι οπισθοχωρώντας κατέστρεψαν τη γέφυρα του Αξιού στην περιοχή Μαυροδενδρίου (Καβακλή) η οποία συνέδεε τη μόνη αμαξωτή οδό της περιοχής με τη Θεσσαλονίκη .
 
Ακόμα ο ποταμός Αξιός είχε υπερχειλίσει από τη συνεχή βροχή δημιουργώντας πρόσθετες δυσκολίες για τη διάβασή του , την ίδια ώρα που έφταναν πληροφορίες στην ελληνική κυβέρνηση ότι ο κύριος όγκος των βουλγαρικών δυνάμεων, μετά την κατάληψη των Σερρών , κινούνταν ταχύτατα με στόχο να προλάβουν τους ΄Ελληνες και να μπουν πρώτες στη Θεσσαλονίκη .
 
Τις πληροφορίες αυτές μετέφερε στην κυβέρνηση ο ΄Ελληνας γιατρός Α.Δοξιάδης , που υπηρετούσε τότε στο αρχιστρατηγείο των Βουλγάρων , καθώς και ο γιατρόςΦίλιππος Νίκογλου που υπηρετούσε και αυτός υποχρεωτικά στο χειρουργείο της 7ης βουλγαρικής μεραρχίας .
 
 Ο χρόνος που χάθηκε αποδείχθηκε πως ήταν πολύτιμος στην εξέλιξη των γεγονότων και παρολίγο θα στοίχιζε στην Ελλάδα την απώλεια , μετά τη λήξη των επιχειρήσεων , της πέρα από τον Αξιό ποταμό ελληνικής γης.
 
Με ξυλεία τότε που μεταφέρθηκε εσπευσμένα από τη Νάουσα και τα γύρω χωριά , αλλά και άδεια βαρέλια και «πλάβες» (βάρκες) από το χωριό Κουλακιά (Χαλάστρα) , το ελληνικό μηχανικό κατασκεύασε σε συνεργασία με ντόπιους ξυλουργούς τις αναγκαίες γεφυρώσεις των ποταμών και έτσι ο ελληνικός στρατός άρχισε , με βραδύ ρυθμό, να αναπτύσσει «κυκλωτική» κίνηση γύρω από τη Θεσσαλονίκη με ανάλογη πορεία και δράση κυρίως της ΙΙης Μεραρχίας του στρατηγού Κωνσταντίνου Καλλάρη …

Πέμπτη 18 Οκτωβρίου 2012

18 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1912 : ΠΡΟΕΛΑΥΝΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΟΛΟΣ …

(Του Α.Παπαγιαννόπουλου)

Οι μάχες και οι συγκρούσεις που ακολούθησαν από την κήρυξη του Α΄Βαλκανικού Πολέμου κατά της Τουρκίας στις 5 Οκτωβρίου , όταν ο Ελληνικός στρατός διαβαίνει την  ελληνοτουρκική μεθόριο στη Θεσσαλία , ήταν σκληρές , πολυαίμακτες και συνεχείς με την μία μετά την άλλη ελληνική πόλη να απελευθερώνεται από τους Τούρκους 

 Και σαν σήμερα , στις 18 Οκτωβρίου 1912 , ο Ελληνικός στρατός απελευθερώνει την πόλη της ΄Εδεσσας και το Αμύνταιο και στη συνέχεια την ίδια ημέρα το Γιδά (Αλεξάνδρεια) . 

Παράλληλα Ελληνικό ναυτικό άγημα και μία διλοχία πεζικού , που επέβαιναν στα ατμόπλοια «ΠΕΛΟΨ» και «ΚΑΝΑΡΗΣ», απελευθερώνουν τα νησιά Θάσος , ΄Αγιος Ευστράτιος, ΄Ιμβρος και την άλλη ημέρα τη Σαμοθράκη … 

Ο κλοιός γύρω από τη Θεσσαλονίκη συνεχώς και περισσότερο στενεύει προς μεγάλη ανησυχία όχι μόνον των Τούρκων αλλά και των προξένων των Μεγάλων Δυνάμεων που δεν έβλεπαν και ιδιαίτερα ευχάριστα την νικηφόρα προέλαση του Ελληνικού στρατού και στόλου …

18-10-1912 : Ο ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΘΩΡΗΚΤΟΥ «ΦΕΤΙΧ ΜΠΟΥΛΕΝΤ» ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ …

(Του Α. Παπαγιαννόπουλου)

 Ενώ ο τουρκικός στρατός , μετά τις αλλεπάλληλες ήττες οχυρώνεται κατ΄εντολήν του Τούρκου αρχιστρατήγου Χασάν Ταξίν Πασά έξω από τα Γιαννιτσά προκειμένου να ανακόψουν την προέλαση των Ελλήνων προς τη Θεσσαλονίκη , ένα γεγονός που συνέβη σαν σήμερα 18 Οκτωβρίου 1912 , συντάραξε τους Τούρκους και αναπτέρωσε το ηθικό των ανδρών του Ελληνικού στρατού αλλά και των Ελλήνων κατοίκων της πόλης ότι η Απελευθέρωση της ιστορικής πόλης της Θεσσαλονίκης επίκειται …

Στις 18 Οκτωβρίου 1912 το βράδυ, ο υποπλοίαρχος Νικόλαος Βότσης (1877-1934) με το μικρό τορπιλοβόλο σκάφος του «11» κατορθώνει με παράτολμο τρόπο ένα επίτευγμα που θυμίζει τους «μπουρλοτιέρηδες» ήρωες του ΄21. 

 Περνάει νύχτα χωρίς να γίνει αντιληπτός από τα κανόνια του Καραμπουρνού, παρακάμπτει επιδέξια τις νάρκες που είχαν τοποθετηθεί στο στόμιο του Θερμαϊκού Κόλπου και κινούμενος στα αβαθή των εκβολών του Αξιού ποταμού φτάνει στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης . 

Πλησιάζει σε απόσταση βολής το τουρκικό θωρηκτό «Φετίχ Μπουλέντ» , που ήταν εκεί αγκυροβολημένο,  και εξαπολύει εναντίον του 2 τορπίλες οι οποίες και το πλήττουν καίρια. Στη συνέχεια με αξιοθαύμαστη ψυχραιμία και θάρρος έστρεψε το σκάφος του προς τις εκβολές του Αξιού και εξαφανίστηκε μέσα στο σκοτάδι της νύχτας …

Ο ίδιος ο υποπλοίαρχος Βότσης μεταξύ άλλων αναφέρει και τα εξής σε αναφορά του για το γεγονός προς τον τότε υπουργό Ναυτικών :

«…Εις την αντίθετον δεξιάν άκραν (συνήθη τόπον αγκυροβολίας) υπήρχε Ρωσσικόν πολεμικόν , υποθέτω και άλλα . 
 Εχώρησα ήρεμα , πάντοτε απαρατήρητος , και κατηύθυνα την πρώραν εις το μέσον του Τουρκικού θωρηκτού . 

Εξεσφενδόνισα πρώτον την δεξιάν πρωραίαν τορπίλην την 11 και 35΄από αποστάσεως 150 μέτρων , έστρεψα είτα ολίγον αριστερά προχωρών και εξεσφενδόνισα την αριστεράν,  ανεπόδισα τότε ολοταχώς όπως απομακρυνθώ της εκρήξεως» …

Το γεγονός του τορπιλισμού και της βύθισης του «Φετίχ Μπουλέντ» που ακολούθησε συντάραξε τους Τούρκους της Θεσσαλονίκης ενώ ο ελληνικός πληθυσμός της πόλης έβλεπε να πλησιάζει η ημέρα της Απελευθέρωσης . 

‘Ηδη σε όλα τα σπίτια ετοιμάζονταν κρυφά ελληνικές σημαίες με τους Τούρκους να μην υποψιάζονται καν τον λόγο της εξαφάνισης από την αγορά των λευκών και μπλέ υφασμάτων από τα καταστήματα της πόλης …  

Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΛΑΡΗ ΣΤΙΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ

Φωτογραφίες,επιστολές-ντοκουμέντα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και της Θράκης και κειμήλια του Στρατηγού Κωνσταντίνου Καλλάρη θα ενταχθούν στην Έκθεση ΄΄Κειμηλία Απελευθέρωσης΄΄που διοργανώνει το ΥΜΑΘ για τον εορτασμό των 100 χρόνων από την απελευθέρωση.
Πρόκειται για τμήμα του Αρχείου Καλλάρη που η αείμνηστη κόρη του η Χρυσηίδα Καλλάρη, μας το εμπιστεύθηκε, μέσω της ανηψιάς της Αναστασίας Κατσίνη, με στόχο την αποθησαύριση και τη δημοσιοποίηση του.
Η δημοσιογραφική έρευνα μας οδήγησε στις εγγονές του αδερφού του Στρατηγού, Μαρία και Βάνα Καλλάρη, με αποτέλεσμα το αρχείο να εμπλουτιστεί με πρόσθετο αδημοσίευτο υλικό και κειμήλια, που τώρα θα έχουν τη δυνατότητα να τα μελετήσουν οι κάτοικοι της Βόρειας Ελλάδας μέσω της περιοδεύουσας έκθεσης του υπουργείου.

Η αποθησαύριση είναι σε εξέλιξη και νέα ντοκουμέντα πιστοποιούνται καθημερινά για να προσθέσουν πληροφορίες για τα ιστορικά γεγονότα από την προεπαναστατημένη Ελλάδα μέχρι και την μεταπολίτευση.
Σε αυτήν την προσπάθεια συνέβαλλαν και συμβάλλουν με τις γνώσεις τους και στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο τους, ο συυγραφέας και διευθυντής του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα Βασίλης Νικόλτσιος, ο συγγραφέας και ιστορικός Απόστολος Παπαγιαννόπουλος, ο καθηγητής ιστορίας της Σχολής Ευελπίδων Ανδρέας Καστάνης, ο καθηγητής και συγγραφέας Διονύσης Μοσχόπουλος.

Τους ευχαριστώ θερμά καθώς χωρίς τη δική τους συμμετοχή η δημοσιοποίηση του υλικού θα ήταν ανέφικτη.
Νατάσα Μποζίνη


ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΥΜΑΘ κ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΡΑΟΓΛΟΥ ΣΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΤΑ 100 ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Κυρίες και κύριοι,

σας ευχαριστώ για την παρουσία σας στη σημερινή συνέντευξη Τύπου σχετικά με τη παρουσίαση των δράσεων που διοργανώνει το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης, με την ευκαιρία του εορτασμού της συμπλήρωσης 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας. 


Προσωπικά αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά γιατί έτυχε σε εμένα η τιμή, η θητεία μου ως Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης να συμπέσει χρονικά με αυτήν τη μεγάλη εθνική επέτειο. 

Όπως γνωρίζετε τα έτη 2012 και 2013 είναι ιδιαίτερης ιστορικής, εθνικής και συναισθηματικής σημασίας για τον Ελληνισμό, καθώς συμπληρώνονται 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Μακεδονίας, της Ηπείρου, των Νήσων του Ανατολικού Αιγαίου, αλλά και την ενσωμάτωση της Κρήτης στον κεντρικό κορμό του ελληνικού κράτους. 

Πρόκειται για το μεγαλύτερο ελληνικό στρατιωτικό άθλο μετά το 1821.
Η απελευθέρωση των ελληνικών πόλεων ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1912 και ολοκληρώθηκε τον Ιούλιο του 1913, σηματοδοτώντας ουσιαστικά τον διπλασιασμό της εδαφικής έκτασης της Ελλάδας, αλλά και τον υπερδιπλασιασμό του πληθυσμού της χώρας μας.

Ενδεικτικά μόνο αναφέρω ότι σύμφωνα με ιστορικές πηγές, μετά το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων η έκταση της Ελλάδας ανερχόταν σε 120.000 τετραγωνικά μέτρα, ενώ ο πληθυσμός της έφθασε τα 5 εκατομμύρια.  

 Η επέτειος των 100 χρόνων, που συμπληρώνονται φέτος από το 1912 έως και το 1913, είναι μια μοναδική ευκαιρία για την ελληνική Πολιτεία να αποδώσει τις πρέπουσες τιμές σε μια ένδοξη περίοδο της ελληνικής ιστορίας.

Μια περίοδο ανδρείας, αυτοθυσίας και αγωνιστικότητας του ελληνικού Έθνους. 

Αναμφίβολα, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι: 
-ανέδειξαν τη δύναμη της ελληνικής ψυχής και
-διδάσκουν πως, οι Έλληνες ενωμένοι, πετύχαμε ένα θαύμα.

Σε αυτήν τη εθνική επέτειο, το Υπουργείο μας συμμετέχει ενεργά, διοργανώνοντας εκδηλώσεις τόσο στη Θεσσαλονίκη, όσο και στην υπόλοιπη Μακεδονία, ευελπιστώντας να μεταφέρουμε σε όλους τους Έλληνες τον εθνικό παλμό εκείνης της ιστορικής περιόδου. 

Ο εορτασμός των 100 χρόνων ελεύθερης Μακεδονίας δεν είναι θέμα μόνο των Μακεδόνων, αλλά όλων των Ελλήνων.

Οι εκδηλώσεις που ετοιμάζει το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης το τριήμερο 25-26-27 Οκτωβρίου δεν είναι αναπαράσταση, ούτε θεατρικό δρώμενο, αλλά αναβίωση ιστορικών στιγμών και γεγονότων, που στιγμάτισαν εκείνη την ιστορική περίοδο.

Οι εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν στη Θεσσαλονίκη αυτές τις ημέρες θα έχουν μηδενικό κόστος για το Υπουργείο μας, καθώς όλα τα έξοδα καλύπτονται από δωρεές.  

Ό,τι οικονομική δυνατότητα έχουμε, επιλέξαμε να τη διαθέσουμε στις υπόλοιπες πόλεις.
Και εστιάζω ιδιαίτερα στις δωρεές καθώς στις δύσκολες ημέρες που περνά η πατρίδα μας, υπάρχουν ακόμα αγνοί πατριώτες που θέλουν να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο και στα δρώμενα τούτης της πόλης.

Με την ευκαιρία θέλω να απευθύνω πρόσκληση σε όλα τα Μ.Μ.Ε. της Θεσσαλονίκης για την προβολή και επικοινωνιακή υποστήριξη με καταχωρήσεις και προβολή ραδιοτηλεοπτικών μηνυμάτων, των δράσεών μας, συμμετέχοντας και αυτά με το δικό τους τρόπο στον πάνδημο επετειακό χαρακτήρα των εκδηλώσεών.


Όσον αφορά τώρα στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων:
Στις 8.30 το βράδυ της 25ης Οκτωβρίου, προς τιμήν των Ενόπλων Δυνάμεων, θα πραγματοποιηθεί για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη και σε Μέγαρο Μουσικής, συναυλία με τη συμμετοχή των φιλαρμονικών των τριών σωμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων στην κεντρική αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης. 

Στις 6.45 το πρωί της 26ης Οκτωβρίου, ανήμερα της εορτής του πολιούχου της Θεσσαλονίκης Αγίου Δημητρίου και ημέρα απελευθέρωσης της πόλης μας, θα πραγματοποιηθούν κωδωνοκρουσίες από όλους τους Ιερούς Ναούς της Θεσσαλονίκης, ενώ θα υπάρξουν ταυτόχρονες κωδωνοκρουσίες συμβολικού χαρακτήρα και σε άλλες Μητροπόλεις, από το Διδυμότειχο μέχρι την Κρήτη και από την Κύπρο μέχρι την Κέρκυρα. 

Η συγκεκριμένη δράση θα διαρκέσει περίπου 15 λεπτά και θα έχει έντονο συμβολικό χαρακτήρα, μιας και με την ανατολή της εκατονταετηρίδας από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης μας, θα συνοδεύεται από τους ήχους των καμπανών, τα προαιώνια σύμβολα της ορθόδοξης πίστης μας.
Με αυτόν τον τρόπο δηλαδή, θέλουμε να στείλουμε ένα πανεθνικό μήνυμα συμμετοχής στον εορτασμό της απελευθέρωσης της Μακεδονίας μας.
     
Την ίδια ημέρα, μετά το πέρας της δοξολογίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου, για πρώτη φορά στην ιστορία του, το ιστορικό κτίριο του Διοικητηρίου, στο οποίο υπεγράφη η παράδοση της Θεσσαλονίκης, θα αξιοποιηθεί ως εκθεσιακός χώρος, ανοικτός στο κοινό, φιλοξενώντας την έκθεση «κειμηλίων απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης». 

Τα εγκαίνια της θα πραγματοποιήσουν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο Πρωθυπουργός, ενώ για πρώτη φορά θα εκτεθεί το πρωτόκολλο παράδοσης της πόλης της Θεσσαλονίκης.
Η έκθεση αυτή στάθηκε αφορμή να ψάξουμε και να βρούμε το γραφείο, πάνω στο οποίο υπογράφηκε η συνθήκη.

Σχετικά τώρα με τα εκθέματα, έχουν επιλεγεί και συγκεντρωθεί σπάνια κειμήλια εποχής από ιδιώτες συλλέκτες, μουσεία και ιδρύματα της χώρας και τους οποίους ευχαριστούμε θερμά. 

Μεταξύ αυτών θα είναι προσωπικά αντικείμενα:
-του Ελευθέριου Βενιζέλου,
-του Κωνσταντίνου του πρώτου,
-των Ναυάρχων Βότση και Κουντουριώτη,
-του Στρατηγού Καλλάρη,
-κειμήλια αγωνιστών του Μακεδονικού αγώνα, αλλά και απλών ανθρώπων της εποχής.

Η έκθεση κειμηλίων συνδιοργανώνεται με το ίδρυμα Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα και την επιμέλεια της έχει ο κ. Βασίλειος Νικόλτσιος.
Μέγας χορηγός είναι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδας, ενώ οι εκθεσιακές κατασκευές, είναι προσφορά της ΔΕΘ ΑΕ.

Το Σάββατο 27 Οκτωβρίου οι εκδηλώσεις θα κορυφωθούν με τη γιορτή σημαίας, η οποία θα πραγματοποιηθεί παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού.

Είναι μια συμβολική, τιμητική πορεία. Η διοργάνωση και η εξέλιξή της στηρίχθηκε σε ιστορικές πηγές και συγκεκριμένα σε επισημάνσεις των Γιάννη Μέγα και Νικόλαου Μέρτζου. 

Η πορεία θα ξεκινήσει από την 26ης Οκτωβρίου, κοντά στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, θα διασχίσει τις οδούς:
-26ης Οκτωβρίου,
-Πλατεία Δημοκρατίας,
-Καραολή και Δημητρίου Κυπρίων Αγωνιστών (Διοικητηρίου),
-Αγίου Δημητρίου,
-Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης
-Ίωνος Δραγούμη,
-Πλατεία Ελευθερίας,
-Αγίας Σοφίας και Μητροπόλεως γωνία,
-Λεωφόρος Νίκης
-και θα καταλήξει στον Λευκό Πύργο.
Η παρέλαση αυτή θα πραγματοποιηθεί στα βήματα των ελευθερωτών, με τη συμμετοχή:
-ενός λόχου Ευζώνων (της Προεδρικής Φρουράς),
-λόχου της Σχολής Ευελπίδων,
-της Σχολής Δοκίμων,
-της Σχολής Ικάρων, 
-της Σχολής Αξιωματικών της Αστυνομίας,
-Λόχου Ειδικών Δυνάμεων,
-μιας διμοιρίας στρατιωτών με στολές εποχής και
-μιας διμοιρίας έφιππων, επίσης με στολές εποχής.

Κατά τη διάρκειά της θα πραγματοποιηθούν τέσσερις στάσεις όπου σε κάθε μια από αυτές, θα γίνεται έπαρση σημαίας σε ανάμνηση και προσομοίωση των γεγονότων της εποχής εκείνης. 

Στόχος της δράσης αυτής είναι να αναδείξουμε τους ιστορικούς τόπους και τα γεγονότα που σηματοδότησαν την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Οι στάσεις αυτές είναι:

-το Διοικητήριο,
-ο άγιος Μηνάς που ήταν η τότε Μητρόπολη Θεσσαλονίκης,
-το Μουσείο Μακεδονικού αγώνα όπου στεγαζόταν το τότε Ελληνικό Προξενείο και τέλος
-ο Λευκός Πύργος σε ανάμνηση της έπαρσης της ελληνικής σημαίας την 28η Οκτωβρίου 1912.
άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι η 27η Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, είναι η ημέρα της ελληνικής σημαίας. 

Η εκδήλωση αυτή έχει ένα τελετουργικό, είναι απόλυτα συντονισμένη από τον Ελληνικό στρατό και «ντύνεται» με τη συμμετοχή εκατοντάδων εθελοντών, που έχουν ως σκοπό την ανάδειξη και το ιδιαίτερο της επετειακής αυτής εκδήλωσης.
Θέλω εδώ να τονίσω το εξής.
Ίσως κάποιοι σκεφτούν γιατί μια ακόμα παρέλαση,
Καταρχήν δεν είναι παρέλαση. 

Είναι μια συμβολική, τιμητική πορεία στα βήματα των ελευθερωτών.
Ούτως ή άλλως από την 26η Οκτωβρίου, κάθε χρόνο, όλα αυτά τα Στρατιωτικά Σώματα έρχονται στην πόλη μας για τη μεγάλη παρέλαση.
Εμείς αξιοποιούμε την εδώ παραμονή τους.
Το τριήμερο των εκδηλώσεων θα ολοκληρωθεί με τις επετειακές εκδηλώσεις του Λαγκαδά, στο Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο.

Η 27η Οκτωβρίου είναι διπλή γιορτή για την πόλη του Λαγκαδά, καθώς είναι η επίσημη ημέρα απελευθέρωσης της πόλης από τον Τουρκικό ζυγό το 1912, αλλά και από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής το 1944.

Στις 8 το βράδυ, λοιπόν, το ΥΜΑΘ, τιμώντας τη διπλή ιστορική επέτειο της πόλης του Λαγκαδά, διοργανώνει στο Μπίλλειο Πολιτιστικό Κέντρο εκδήλωση με γνωστά και ανέκδοτα τραγούδια του Μακεδονικού και Βαλκανικού Αγώνα.
Πρόκειται για μια μουσική παράσταση με θέμα τη δημοτική παράδοση, όπως αυτή αποτυπώθηκε μέσα από τους αγώνες των Ελλήνων για την απελευθέρωση της Μακεδονίας.

Οι δράσεις που ετοιμάζει το Υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης δεν θα περιοριστούν μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης. 
Αντίθετα, χάρη στην πάρα πολύ καλή συνεργασία που έχουμε με όλες τις Τοπικές Αυτοδιοικήσεις, σχεδιάζουμε από κοινού μια σειρά δράσεων σε όλους τις πρωτεύουσες της Μακεδονίας που απελευθερώθηκαν το 1912.

Πιο συγκεκριμένα οι δράσεις στις οποίες προσανατολιζόμαστε είναι οι εξής:

1. Περιοδεύουσα έκθεση «Βαλκανικοί Πόλεμοι». Ιστορικά κειμήλια και φωτογραφικό υλικό θα ταξιδέψουν στις πόλεις της Μακεδονίας. 

2. Περιοδεύουσα έκθεση βιβλίων με εκδόσεις της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και άλλων εκδόσεων που αναφέρονται στη Μακεδονία, καθώς και τοπικές εκδόσεις που θα υποδείξει ο εκάστοτε Δήμος για την τοπική του ιστορία. Τα βιβλία που θα εκτεθούν από τη μεριά του ΥΜΑΘ, θα αγορασθούν από το Υπουργείο και μετά το πέρας της έκθεσης θα δωριθούν στη Δημοτική Βιβλιοθήκη.

3. Φωτοκατασκευή σε εξωτερικό χώρο, σε συνεννόηση με τους Δήμους και σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας, ώστε παιδιά και επισκέπτες θα μπορούν να βάζουν τα πρόσωπά τους στην κατασκευή και να φωτογραφίζονται.
4. Διοργάνωση συναυλιών της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης ή και της Συμφωνικής Ορχήστρας του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου  φυσικά  υπάρχουν οι υποδομές εσωτερικού χώρου και έχουν προηγηθεί οι σχετικές συνεννοήσεις.

5. Παραστάσεις του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, οι οποίες θα ταξιδέψουν στις πρωτεύουσες της Μακεδονίας.
 Όπως διαπιστώνετε το ΥΜΑΘ αξιοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό των Δημοσίων φορέων του πολιτισμού, προκειμένου  να δώσει την ευκαιρία και στις ακριτικές περιοχές να ζήσουν τις ίδιες στιγμές με όσους κατοικούν στη Θεσσαλονίκη.
 Τέλος,
6. Διακεκριμένοι εικαστικοί θα δημιουργήσουν  γλυπτό εξωτερικού χώρου προσφορά των ιδίων, που θα μένει στην κάθε πόλη και σε συνεργασία με άλλους καλλιτέχνες θα δημιουργήσουν εικαστικές εγκαταστάσεις σε εξωτερικούς χώρους.
Ο στόχος όλων των παραπάνω εκδηλώσεων που σας παρουσίασα διεξοδικά, είναι ένας. 

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά ο τόπος μας, να ανυψώσουμε το εθνικό φρόνημα της κοινωνίας.
Τιμούμε το χθες,
αντιμετωπίζουμε το σήμερα,
οραματιζόμαστε το αύριο.
Γιατί εμείς οι Έλληνες, ενωμένοι, κάνουμε θαύματα. 

Αξίζει όμως μια ιδιαίτερη αναφορά, που βγαίνει από τα βάθη της καρδιάς μου:

 -στο Υπουργείο Εθνικής ¢μυνας και στο συνάδελφό μου Πάνο Παναγιωτόπουλο για τη συμμετοχή στη συν-διοργάνωση των δράσεών μας, -στον Διοικητή του Γ’ Σώματος Στρατού που σηκώνει όλο το βάρος της στρατιωτικής διοργάνωσης, στρατηγό κύριο Γεώργιο Μπασιακούλη,
-Στους εκατοντάδες αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού,
-στους στρατιώτες,
-αλλά και στους εκατοντάδες εθελοντές της πόλης μας που συμμετέχουν στην όλη προσπάθεια καθώς
-και στους συνεργάτες μου Βασίλη Γάκη, Πέγκυ Κιουτσούκη, αλλά και τους υπαλλήλους του Υπουργείου για την υποστήριξή τους.
Κλείνοντας, θέλω να κάνω μια ειδική αναφορά στους χορηγούς μας, εταιρείες και πρόσωπα, που σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς μας υποστήριξαν και ένωσαν τις δυνάμεις τους με τις δικές μας. 

Ό,τι θα δείτε τις επόμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, δεν είναι δαπάνη του Υπουργείου.
Αλλά είναι προσφορά σε είδος και υπηρεσίες Μακεδόνων που η αγάπη τους για τον τόπο, τους οδήγησε κοντά μας.
Σας ευχαριστώ.