ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

“Οπτικοακουαστικό ντοκουμέντο. Η ιστορία της Ευαγγελίας Κουτσαντώνη – Αϊβάζογλου που έχασε 23 άρρενες συγγενείς στην Μικρασιατική Καταστροφή“.

Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

30 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1912 : ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ …



(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)
Απο σήμερα , ημερολογιακά , αρχίζουν στη Νεότερη Ιστορία μας οι εξελίξεις στα Βαλκάνια τις οποίες ακολούθησαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι 1912-13 που είχαν ως αποτέλεσμα την Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης , της Μακεδονίας , της Ηπείρου και των νησιών του Αιγαίου Πελάγους ...


Αποφάσισα λοιπόν , με τις γνώσεις που έχω ερευνώντας το θέμα , να γράφω κάθε φορά που συνέβη κάποιο σημαντικό γεγονός ένα μικρό χρονικό στην αντίστοιχη ημέρα που πιστεύω να φανεί χρήσιμο σε όλους ιδιαίτερα τις κρίσιμες ημέρες που διανύουμε ...
Αυτό θα έπρεπε άλλοι να το κάνουν αλλά βλέπω πως αδιαφορούν ή δεν τους ενδιαφέρει ... ΄Αλλωστε είναι αναγκαίο για να πληροφορηθούν και κάποιοι υψηλά ιστάμενοι ότι η Θεσσαλονική .... απελευθερώθηκε και δεν μας παραχωρήθηκε απο τους Τούρκους ...
Μετά το ανανεωτικό κίνημα στο Γουδί στις 15 Αυγούστου 1909 , το ενδιαφέρον στην Ελλάδα στράφηκε στην αντιμετώπιση τόσο των εσωτερικών όσο και των εξωτερικών θεμάτων της χώρας μεταξύ των οποίων προτεραιότητα είχε ασφαλώς το «αλυτρωτικό» πρόβλημα των σκλαβωμένων Ελλήνων .
 Χάρη τότε στον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» που πραγματοποίησε το κίνημα στο Γουδί, εκλήθη στην Αθήνα από την Κρήτη ο Ελευθέριος Βενιζέλος , ο ερχομός του οποίου άνοιξε μία νέα εποχή για τη χώρα. 

Μάλιστα στις εκλογές της 8ης Αυγούστου 1910 που ακολούθησαν , τα συνασπισμένα παλιά κόμματα κυριολεκτικά συντρίβονται και ο Βενιζέλος κυριαρχεί κατά κράτος για να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας στις 6 Οκτωβρίου 1910 και στις 28 Νοεμβρίου να επαναλάβει τον εκλογικό  θρίαμβο  για την ανάδειξη της Β΄ Αναθεωρητικής Βουλής . 

Στη συνέχεια ο Βενιζέλος , με καλά μελετημένες και αποτελεσματικές επεμβάσεις , αναδιοργανώνει τάχιστα το στρατό και το στόλο και ενισχύει τον οπλισμό τους ενώ με ικανούς συνεργάτες του καταβάλλει επίμονες προσπάθειες για την εξυγίανση του κράτους και για την αντιμετώπιση των συσσωρευμένων προβλημάτων της χώρας.

 Η ίδια προσπάθεια έγινε και στον εξωτερικό τομέα όπου η Ελλάδα είχε μετατραπεί σε απλό θεατή ή ακροατή , ακόμα και για θέματα που την αφορούσαν άμεσα .
Η ελληνική εξωτερική πολιτική ήταν στην ουσία ανύπαρκτη , περιορισμένη πάντοτε μέσα στα στενά πλαίσια που καθόριζαν τα εκάστοτε συμφέροντα των Μεγάλων .


Την κατάσταση αυτή ανέτρεψε ο δεξιοτέχνης των πολιτικών χειρισμών  Ελευθέριος Βενιζέλος την πλέον κρίσιμη περίοδο όταν επρόκειτο να υπάρξουν άμεσες εξελίξεις στα Βαλκάνια …

Στις 29/Φεβρουαρίου /13 Μαρτίου 1912 , η Σερβία και η Βουλγαρία , με την παρέμβαση της τσαρικής διπλωματίας , υπογράφουν μυστική συνθήκη συμμαχίας με στόχο την απελευθέρωσή των σκλαβωμένων από τους Τούρκους περιοχών τους . 

Η Ελλάδα έμενε προφανώς απ΄έξω γιατί δεν φαινόταν ως τότε ικανή και ετοιμοπόλεμη αλλά ο Βενιζέλος κινήθηκε ταχύτατα και αποτελεσματικά με αποτέλεσμα να υπογραφεί με μεγάλη μυστικότητα στις 16/29 Μαϊου 1912 συνθήκη συμμαχίας στη Σόφια με την οποία μετείχε πιά στη συμμαχία και η Ελλάδα . 

Η Τουρκία πληροφορείται τις κινήσεις αυτές και στις 14 Σεπτεμβρίου 1912 κηρύσσει επιστράτευση στις περιοχές Μακεδονίας και Θράκης ενώ ετοιμάζεται γοργά για πολεμική αναμέτρηση .
Με τον ίδιο τρόπο ενεργούν όμως Ελλάδα , Βουλγαρία , Σερβία και Μαυροβούνιο ενώ πρώτο το Μαυροβούνιο κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Τουρκίας στις 25 Σεπτεμβρίου/8 Οκτωβρίου 1912επιταχδύνοντας τις εξελίξεις …

Και σαν σήμερα στις 30 Σεπτεμβρίου 1912/13 Οκτωβρίου 1912 οι βαλκάνιοι σύμμαχοι (Ελλάδα , Βουλγαρία , Σερβία και Μαυροβούνιο) επιδίδουν τελεσίγραφο στην Τουρκία με το οποίο απαιτούν άμεσες και ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις , ελευθερίες και δικαιώματα των Χριστιανών υπηκόων στη Μακεδονία , Θράκη , ΄Ηπειρο και νησιά .
Ο πόλεμος στα Βαλκάνια ήταν αναπόφευκτος 

Τετάρτη 19 Σεπτεμβρίου 2012

Μια έκθεση με ανέκδοτες φωτογραφίες του Α΄Βαλκανικού





ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Δήμαρχος Καλαμαριάς κ. Θεοδόσης Μπακογλίδης
και ο Πρόεδρος του Μουσείου Φωτογραφίας του Δήμου Καλαμαριάς, κ. Χρήστος Καλεμκερής, στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, σας προσκαλούν στα εγκαίνια της έκθεσης φωτογραφίας του Μουσείου με θέμα

ΠΡΟΕΛΑΥΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ:
Ανέκδοτες φωτογραφίες και μαρτυρίες ξένων πολεμικών ανταποκριτών
από τη νικηφόρα δράση του ελληνικού στρατού και στόλου
στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο (1912-13)

Τπου θα πραγματοποιηθούν στην Αποθήκη Γ’ του ΟΛΘ
το Σάββατο, 22 Σεπτεμβρίου, στις 8 μ.μ.
    Τα εγκαίνια θα τιμήσει με την παρουσία του ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης κ. Γιάννης Μπουτάρης


Θα ακολουθήσει η παρουσίαση του ομώνυμου βιβλίου – λευκώματος του συγγραφέα κ. Ευάγγελου Χεκίμογλου  με ομιλητές τον Διευθυντή του Ιδρύματος του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα κ. Βασίλειο Νικόλτσιο και τον Επίκουρο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, κ. Βλάση Βλασίδη







Διάρκεια Έκθεσης:  22 Σεπτεμβρίου - 28 Οκτωβρίου 2012

Ώρες Λειτουργίας:  Τρίτη - Κυριακή 10:00 - 13:00, 18:00 - 21:00







Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

14 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1944 : ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΘΗΡΙΩΔΙΕΣ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ …

(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)

Ένα ακόμα φρικτό και ατιμώρητο έγκλημα των Γερμανών κατακτητών στην Ελλάδα στις τελευταίες μάλιστα μέρες της Κατοχής όταν ήδη ετοιμάζονταν οι κατακτητές να αποχωρήσουν από την Ελλάδα με την ήττα τους να διαγράφεται πια φανερά στον ορίζοντα … 
 
Μετά το Ολοκαύτωμα του Χορτιάτη , σαν σήμερα στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 , γερμανικές στρατιωτικές δυνάμεις υπό τον αιμοβόρο και σαδιστή λοχία Φριτς Σούμπερτ , τις οποίες συνόδευαν Τάγματα Ασφαλείας του συνεργάτη των ναζί συνταγματάρχη Γεωργίου Πούλου που δρούσε στον χώρο της Κεντρικής Μακεδονίας , εισβάλλουν στα Γιαννιτσά τα οποία είχαν καταλάβει προ δύο ημερών ένοπλα αντάρτικα τμήματα .

 Οι κατακτητές , μαζί με τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες τους , αφού λεηλάτησαν άγρια την κωμόπολη των Γιαννιτσών , έκαψαν το 1/3 περίπου των σπιτιών της και αφού κακοποίησαν άγρια 100 κατοίκους της τους εκτέλεσαν με φρικτό τρόπο. 
Είναι η περίοδος κατά την οποία η Θεσσαλονίκη βιώνει πολλές παρόμοιες καταστάσεις σκληρής δοκιμασίας καθώς από τις αρχές του Σεπτεμβρίου 1944 δημιουργείται στην πόλη και στη μείζονα περιοχή , πέραν των άλλων, και τεράστιο πρόβλημα επισιτισμού και μεταφορών ενώ οργιάζουν οι ληστείες , οι λεηλασίες και οι αρπαγές στις οποίες προβαίνουν κυρίως άνδρες των Ταγμάτων Ασφαλείας που παραβιάζουν ακόμα και αποθήκες του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού (ΔΕΣ) …

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

90 Χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή




Ο κοινωνικός και πολιτιστικός χώρος «Παίρνω Αμπάριζα» , Λυσίου και Γαλακηδών 11 – Γαλάτσι διοργανώνει διήμερο εκδηλώσεων για τα 90 χρόνια από την Μικρασιατική Καταστροφή.
Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012 ώρα 19:00
-          Βλάσης Αγτζίδης
Μικρασιατική Καταστροφή και νεοελληνική κοινωνική συγκρότηση.
-          Στέργιος Θεοδωρίδης
Η συνείδηση της Ιστορίας θα μας απελευθερώσει.
Η τουρκική αντιεθνικιστική άποψη για την περίοδο 1914-1923.
-          Συζήτηση
Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012 ώρα 19:00
-          Αφιέρωμα :
“Στις μουσικές, στις μυρουδιές εκείνης της Πατρίδας»
Μουσικές : Ελλήνα Χριστοδουλάρη
Μυρουδιές : Μαρία Τσιροπούλου

Στο χώρο θα υπάρχει έκθεση φωτογραφίας και θα προβληθεί βίντεο των μαθητών του 1ου Ενιαίου Λυκείου Ν. Ιωνίας «Ιωνίας Μνήμες»
http://pernoampariza.wordpress.com/2012/09/09/90xronia/

Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012

7 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1955 : ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ …

(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)
Το «πογκρόμ» του τουρκικού όχλου εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης συνεχίστηκε τα μεσάνυχτα της 6ης προς 7η Σεπτεμβρίου 1955 με την ίδια μανία και πάθος καταστρέφοντας καθετί ελληνικό με βιαιότητες και διαπομπεύσεις ιερέων , ξυλοδαρμούς γερόντων , παιδιών και γυναικών ενώ ένας 90χρονος ιερέας , ο παπα-Χρύσανθος Μαντάς της Μονής Ζωοδόχου Πηγής (Μπαλουκλή) κάηκε από τους αφινιασμένους Τούρκους ζωντανός .
 Ανυπολόγιστες όμως ήταν οι καταστροφές και στο Ζάππειο Παρθεναγωγείο , στη Μεγάλη του Γένους Σχολή καθώς και στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.
Οι τουρκικοί βανδαλισμοί και βαρβαρότητες επεκτάθηκαν με τα ίδια θλιβερά αποτελέσματα και στις πανέμορφες περιοχές των ελληνικών προαστίων της Προποντίδας και των Πριγκιποννήσων στα πλαίσια πλήρους εφαρμογής του κυβερνητικού σχεδίου εξόντωσης και αφανισμού όλων των Ελλήνων της Πόλης .
Παρόμοιες όμως ήταν οι καταστροφές και οι λεηλασίες και στη Σμύρνη όπου εκείνες τις μέρες είχε ανοίξει μάλιστα τις πύλες της και η Διεθνής ΄Εκθεση της Σμύρνης στην οποία μετείχε επίσημα και η Ελλάδα . Πρώτα οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το ελληνικό περίπτερο στην ΄Εκθεση καμματιάζοντας επιδεικτικά και προκλητικά την ελληνική σημαία που υπήρχε αναρτημένη σ΄αυτό . 
Στη συνέχεια πυρπόλησαν το ναό της Αγίας Φωτεινής και πέταξαν τον επιτάφιο στο δρόμο . 
 
Αμέσως μετά ο τουρκικός όχλος επιτέθηκε κατά του Ελληνικού Προξενείου της Σμύρνης και λεηλάτησε αγρίως τα σπίτια των Ελλήνων αξιωματικών και των οικογενειών τους που υπηρετούσαν στο κλιμάκιο του ΝΑΤΟ στην πόλη. 
Αργά το πρωί της 7ης Σεπτεμβρίου 1955 και ύστερα από πολλές ώρες ανενόχλητης δράσης του οργανωμένου τουρκικού όχλου , η κυβέρνηση Μεντερές κήρυξε … στρατιωτικό νόμο και εμφανίστηκαν στους τόπους των γεγονότων στρατιωτικά τμήματα δήθεν για να επιβάλουν την τάξη . ΄Ηταν όμως προφανώς αργά . 
Η καταστροφή είχες πλήρως ολοκληρωθεί με τα εξής δεδομένα :Λεηλατήθηκαν 4.340 ελληνικά καταστήματα , καταστράφηκαν 2.600 ελληνικά σπίτια , λεηλατήθηκαν ή παραδόθηκαν στις φλόγες 71 εκκλησίες και παρεκκλήσια , καταστράφηκαν ολοσχερώς 26 ελληνικά σχολεία , καταστράφηκαν 110 ελληνικά εστιατόρια και ξενοδοχεία όπως και 21 ελληνικά εργοστάσια και 27 ελληνικά φαρμακεία .
 Και παρότι –όπως προέκυψε δόθηκαν εντολές να μη χυθεί αίμα – τρείς τουλάχιστον ΄Ελληνες σκοτώθηκαν και 18 τραυματίστηκαν σοβαρά από τον τουρκικό όχλο …

( Στην περιοχή του Πέραν , όπου βρίσκονταν τα κατεστραμμένα πια καταστήματα των Ελλήνων , βρέθηκαν τις επόμενες μέρες σωροί ολόκληροι από παλιά ρυπαρά και μεταχειρισμένα υποδήματα και αρχικά το φαινόμενο αποτέλεσε μυστήριο άλυτο 
 Γρήγορα όμως διαπιστώθηκε πως ήταν τα παπούτσια των Τούρκων τραμπούκων που λίγο προηγούμενα κατέστρεψαν τα πάντα φροντίζοντας όμως προηγούμενα να αλλάξουν τα παπούτσια τους με καινούργια από τις βιτρίνες των ελληνικών καταστημάτων …)
Τα «Σεπτεμβριανά» γεγονότα συντάραξαν φυσικά την Ελλάδα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο και η Τουρκία , με την πάγια κουτοπονηριά που την διακρίνει , έσπευσε να κάνει λόγο για δράση … κομμουνιστών οι οποίοι ελάμβανον δήθεν οδηγίες από ξένα «κέντρα» . 
 Με την παρέμβαση ακόμα των ΗΠΑ , που νοιάζονταν αποκλειστικά να μην υποστεί συνέπειες από τα γεγονότα η Ατλαντική Συμμαχία του ΝΑΤΟ , υποχρεώθηκε απλά η Τουρκία να εκφράσει επίσημα προς την Ελλάδα μία τυπική «συγνώμη» και ένας λόχος Τούρκων στρατιωτών απέδωσε κάποια μέρα τιμές στην ελληνική σημαία στη Σμύρνη σε μία τελετή ασήμαντης σημασίας και επισημότητας … 
Ουδεμία αποζημίωση δόθηκε ποτέ στους πληγέντες ομογενείς μας παρά τις υποσχέσεις της τουρκικής ηγεσίας , ούτε έλαβε χώρα κάποια αποκατάσταση των καταστροφών που υπέστησαν οι ΄Ελληνες .
 Ο στόχος άλλωστε , που ήταν να πληγεί ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης και της Σμύρνης και να καταστραφεί το εμπόριο μεγάλο μέρος του οποίου βρισκόταν στα χέρια των δραστήριων Ρωμιών της Πόλης , είχε απολύτως επιτευχθεί …

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

ΠΟΙΟΣ ΕΚΑΨΕ ΤΗΝ ΣΜΥΡΝΗ;

(Του Βλάσση Αγτζίδη)

90 χρόνια μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου (1919-1922) κάποια ερωτήματα αιωρούνται ακόμα, ενώ ο αγνωστικισμός αποτελεί την κυρίαρχη στάση της ελλαδικής ιστοριογραφίας. Ένα απ΄αυτά τα ερωτήματα σχετίζεται με την καταστροφή της Σμύρνης το Σεπτέμβρη του 1922, τη σφαγή και τη βίαιη εκδίωξη του χριστιανικού πληθυσμού όλης της ιωνικής παραλίας.


Μετά την "ειρηνική" αποχώρηση του ελληνικού στρατού (χωρίς καμιά αντίσταση ή άμυνα στη  Σμύρνη, ούτε καν στην χερσόνησο της Ερυθραίας - πλην των αγριοτήτων κατά του άμαχου μουσουλμανικού πληθυσμού), οι Τούρκοι εθνικιστές του Μουσταφά Κεμάλ πασά, παρέδωσαν τη Σμύρνη και όλη την ιωνική παραλία στον φανατικό Νεότουρκο Νουρεντίν πασά  με προαποφασισμένο στόχο τον εξαναγκασμό σε αναχώρηση του χριστιανικού πληθυσμού.  Συμβολικά κορυφαίο σημείο της διαδικασίας εθνοκάθαρσης που είχε αποφασιστεί από τους Νεότουρκους τον Οκτώβριο του 1911, υπήρξε η σφαγή του χριστιανικού πληθυσμού της Σμύρνης και η πυρπόληση της πόλης από τον Νουρεντίν πασά, τον κεμαλικό κυβερνήτη της.    

Συμμετοχή στη μεγάλη αυτή ανθρωποθυσία στο βωμό ενός ακραίου εθνικισμού, είχαν και οι κυβερνήσεις των Αθηνών που διαχειρίστηκαν τη Μικρασιατική πρόκληση από το Νοέμβρη του 1920 έως και τον Αύγουστο του 1922.
 Η κυβέρνηση Πρωτοπαπαδάκη-Γούναρη, απ΄τον Ιούλιο του 1922 είχε απαγορεύσει στους Μικρασιάτες να εξοπλιστούν και να δημιουργήσουν δικό τους στρατό, τη στιγμή που είχε αποφασίσει να εγκαταλείψει  τη Μικρά Ασία στα τουρκικά εθνικιστικά στρατεύματα -μόλις έβρισκε την ευκαιρία. Παράλληλα, αποφάσισε νομοθετικά (νόμος 2870/20-7-1922)  να απαγορεύσει στους απειλούμενους πληθυσμούς (Έλληνες, Αρμένιους, Ασσυροχαλδαίους) να εγκαταλείψουν την υπό παράδοση περιοχή και δεν επέτρεψε την έξοδο των προγραμμένων πληθυσμών κατά την εκκένωση της Μικράς Ασίας από τον ελληνικό στρατό στις αρχές του Σεπτέμβρη του 1922.   

Είναι αποκαλυπτική η παρακάτω μαρτυρία του Rıfkıσυνεργάτη του Μουσταφά Κεμάλ, που φέρνει στο φως ο Τούρκος δημοσιογράφος στην εφημ. Today's Zaman,  όπως και η μαρτυρία της Miss Mills που παρατίθεται στο τέλος.  
Συγκλονιστική επίσης, για το τι επακολούθησε στην υπόλοιπη Ιωνία κατά του άμαχου πληθυσμού, είναι η μαρτυρία της Αγγελικής Ματθαίου από την Φώκαια (FOCA) την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ: 
 .
ORHAN KEMAL CENGİZ, "Who burned down İzmir?", εφημ. Today's Zaman, 19 Mαϊου 2010     

".....As a small supplement to this, I would like to point out an article written by Emre Aköz, a valuable writer in the Turkish press, in the Sabah daily’s April 8, 2010, edition. In the article below, Aköz tracks the real story behind the “Great fire of İzmir.” I am hopeful that these efforts will go beyond the limits of newspaper columns and evolve into writing an honest common history:

“Confessions of a Kemalist: Why were we burning down İzmir?
One of the books that best explains Atatürk is without a doubt ‘Çankaya’ by Falih Rıfkı Atay, who is a trueborn Kemalist.
Occasionally Rıfkı would have dinner at the palace. He observed Atatürk close-up. He wrote several books and articles that explained him to the younger generations.
About five years ago, I read a striking passage from the book ‘Çankaya.’ I was shocked.
I looked and looked again at the copy I had but I could not find the same part.
Apparently, I had a censored version of the book.
I bought an old edition from a second-hand bookseller. It was two volumes. This time I found the part that had been censored.
Towards the end of the first volume, Rıfkı explains the fire that took place in İzmir in September 1922 in these words…
(I have provided the exact wording below. I would like to draw your attention to the sentence in which he refers to the forced migration of Armenians)”
***
“‘Why were we burning down İzmir? Were we afraid that if waterfront konaks, hotels and taverns stayed in place, we would never be able to get rid of the minorities? When the Armenians were being deported in the First World War, we had burned down all the habitable districts and neighborhoods in Anatolian towns and cities with this very same fear. This does not solely derive from an urge for destruction. There is also some feeling of inferiority in it. It was as if anywhere that resembled Europe was destined to remain Christian and foreign and to be denied to us.

‘If there were another war and we were defeated, would it be a sufficient guarantee of preserving the Turkishness of the city if we had left İzmir as a devastated expanse of vacant lots? Were it not for Nureddin Pasha, whom I know to be a dyed-in-the-wool fanatic and rabble-rouser, I do not think this tragedy would have gone to the bitter end. He has doubtless been gaining added strength from the unforgiving vengeful feelings of the soldiers and officers who have seen the debris and the weeping and agonized population of the Turkish towns which the Greeks have burned to ashes all the way from Afyon.’”

(Çankaya, 1958, Dünya Yayınları p. 212-213)
***
“Rıfkı wrote the part above while İzmir was being burned down. He later used it in his book ‘Çankaya.’
The main points that stand out in Rıfkı’s narration are these:
- İzmir was burned down by Nureddin Pasha dubbed ‘Bearded,’ the commander of the first troops that entered the city.
- Aside from various social complexes, the concern about minorities claiming rights in the future was involved in this choice.
- A similar fire was started to burn down Armenian assets during the forced migration in 1915.
(Note: I don’t know if it was genocide but I am sure it was ‘ethnic cleansing.’)”
***
“This is my look at the incident:
We know that Nureddin Pasha’s men rushed from one place to the next with gas cans in their hands but... Let us assume that Greeks (or Armenians) started the fire in İzmir.
That doesn’t change the fact that we did not stop the fire in İzmir.
We let the city be devastated.
At that time, in 1922, İzmir was one of our most advanced, most modern and most Westernized cities. In fact, perhaps it was our only city like that.
But no one stopped the fire from burning it down.
So who started the fire?
Let me put it this way. We’re 90 percent sure but since we’re not 100 percent sure, we’re left dealing with censors who act on the small 10 percent gap.
But we know for sure who didn’t stop the İzmir fire.
There another question: Where was the ‘Great Savior’ when all this was happening?

That’s a question that needs to be answered not by me but by those who veered from liberalism to nationalism...."

-------------------------------------------

....It was shortly before lunch on September 13
th, 1922. Miss Minnie Mills, dean of the American Collegiate Institute for Girls in Smyrna, glanced out of her office window and was shocked by the sight that greeted her.
“I saw with my own eyes a Turkish officer enter a house with small tins of petroleum,” she later wrote. Seconds later, the building was in flames.
Miss Mills was even more alarmed when the neighboring houses also caught fire. As the conflagration spread from building to building, it began inching its way toward the American Collegiate Institute.
βρίσκεται στη σελ. 9 (Είναι οι 2 πρώτες παράγραφοι του βιβλίου-η αρχή του τέλους για το Αμερικανικό Κολλέγιο στη Σμύρνη.)

Miss Mills looked out of her study windows and saw scenes of violence. The irregular Turkish forces were sacking the Armenian quarter and murdering its inhabitants.
“We saw many killed likewise in front of our windows and in front of the door of the school. The dead bodies were left on the streets for one or two days and were very often mutilated.” .......At every corner she saw “mutilated corpses-and ......(σελίδα 27)
και συνεχίζεται

...........the streets were full of savage tsetes [irregulars] loaded with booty…She also noticed small fires breaking out in nearby homes. Fearing for the college’s safety, she requested the Turkish firemen to protect the buildings. “But they refused to act.”
On September 13, the fires took a more sinister turn. “I saw a Turk officer in uniform coming out of a house, taking with him tin containers full of petrol which were situated on the exterior staircase of another house.” In rapid succession, house after house burst into flames.
Miss Mills’ first duty was to protect the college. She instructed refugees to spray the roofs and walls with water. But they were forced to stop when the Turkish soldiers in the streets threatened to shoot them if they continued.

"We realized," said Miss Mills, "that the burning down of the school had been pre-decided."(σελίδα 28) 
Τέλος
The brutal massacre by regular Turkish soldiers and officers of the regular army …was one of the most degrading situations of modern history,” wrote Miss Mills.(σελίδα 29)


Απ' το βιβλίο με τίτλο "Not to be served but to serve" που έγραψε ο Giles Milton  και εξέδωσε ο εκδ. οίκος Λιβάνη για λογαριασμό του Αμερικανικού Κολλεγίου Αγ. Παρασκευής (The  American College of Greece) αποκλειστικά και μόνο. Δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο. Πρόκειται για την ιστορία του Κολλεγίου από την ίδρυσή του στη Σμύρνη το 1875 μέχρι σήμερα. Το πρώτο τμήμα του (Smyrna 1875-1922) έχει ενδιαφέρουσες πληροφορίες αλλά και φωτογραφίες από τη Σμύρνη της εποχής εκείνης.