ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

“Οπτικοακουαστικό ντοκουμέντο. Η ιστορία της Ευαγγελίας Κουτσαντώνη – Αϊβάζογλου που έχασε 23 άρρενες συγγενείς στην Μικρασιατική Καταστροφή“.

Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012

ΜΕΤΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ …

(Του Α. Παπαγιαννόπουλου)

 
Με ηθικό ακμαίο και παρά τις σοβαρές ελλείψεις στον εφοδιασμό , ο ελληνικός στρατός πραγματοποίησε μεγαλειώδη νίκη στη διήμερη , σκληρή και πολυαίμακτη μάχη στα Γιαννιτσά στις 19-20Οκτωβρίου 1912. Αμέσως μετά οι Τούρκοι άρχισαν να υποχωρούν με μεγάλες απώλειες προς τη Θεσσαλονίκη καταστρέφοντας πίσω τους τις γέφυρες και τα δίκτυα οδικής επικοινωνίας με την πόλη …
 
Η κριτική των στρατιωτικών επιχειρήσεων εκείνων των ημερών αλλά και τα γεγονότα που ακολούθησαν , απέδειξαν πως και στην περίπτωση αυτή διαπράχθηκε μεγάλο λάθος τακτικής από μέρους του διαδόχου Κωνσταντίνου ο οποίος , αντί μετά τη θριαμβευτική νίκη στα Γιαννιτσά να καταδιώξει τους ηττημένους Τούρκους , παρέμεινε σχεδόν αδρανής στον ίδιο τόπο επί πέντε ολόκληρες ημέρες .
 
Στο μεταξύ οι Τούρκοι οπισθοχωρώντας κατέστρεψαν τη γέφυρα του Αξιού στην περιοχή Μαυροδενδρίου (Καβακλή) η οποία συνέδεε τη μόνη αμαξωτή οδό της περιοχής με τη Θεσσαλονίκη .
 
Ακόμα ο ποταμός Αξιός είχε υπερχειλίσει από τη συνεχή βροχή δημιουργώντας πρόσθετες δυσκολίες για τη διάβασή του , την ίδια ώρα που έφταναν πληροφορίες στην ελληνική κυβέρνηση ότι ο κύριος όγκος των βουλγαρικών δυνάμεων, μετά την κατάληψη των Σερρών , κινούνταν ταχύτατα με στόχο να προλάβουν τους ΄Ελληνες και να μπουν πρώτες στη Θεσσαλονίκη .
 
Τις πληροφορίες αυτές μετέφερε στην κυβέρνηση ο ΄Ελληνας γιατρός Α.Δοξιάδης , που υπηρετούσε τότε στο αρχιστρατηγείο των Βουλγάρων , καθώς και ο γιατρόςΦίλιππος Νίκογλου που υπηρετούσε και αυτός υποχρεωτικά στο χειρουργείο της 7ης βουλγαρικής μεραρχίας .
 
 Ο χρόνος που χάθηκε αποδείχθηκε πως ήταν πολύτιμος στην εξέλιξη των γεγονότων και παρολίγο θα στοίχιζε στην Ελλάδα την απώλεια , μετά τη λήξη των επιχειρήσεων , της πέρα από τον Αξιό ποταμό ελληνικής γης.
 
Με ξυλεία τότε που μεταφέρθηκε εσπευσμένα από τη Νάουσα και τα γύρω χωριά , αλλά και άδεια βαρέλια και «πλάβες» (βάρκες) από το χωριό Κουλακιά (Χαλάστρα) , το ελληνικό μηχανικό κατασκεύασε σε συνεργασία με ντόπιους ξυλουργούς τις αναγκαίες γεφυρώσεις των ποταμών και έτσι ο ελληνικός στρατός άρχισε , με βραδύ ρυθμό, να αναπτύσσει «κυκλωτική» κίνηση γύρω από τη Θεσσαλονίκη με ανάλογη πορεία και δράση κυρίως της ΙΙης Μεραρχίας του στρατηγού Κωνσταντίνου Καλλάρη …

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου