27 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1922 : ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ …

(Απόσπασμα από το υπό έκδοση νέο βιβλίο του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου: «Από το Μάντζικερτ στο Σαγγάριο – Η Καταστροφή του Μικρασιατικού Ελληνισμού»)

«Στις 27 Αυγούστου 1922 , ημέρα Σάββατο , και ενώ τη Σμύρνη την έχουν εγκαταλείψει και τα τελευταία ελληνικά στρατεύματα , περίπου 400 άτακτοι Τούρκοι «τσέτες» ιππείς υπό τον Κίορ Μπεχλιβάν εισέρχονται στην πόλη για να τους ακολουθήσει τις εσπερινές ώρες ισχυρή δύναμη τουρκικού πεζικού υπό τον Τούρκο στρατηγό

Νουρεντίν πασά . 

Με την είσοδο των τουρκικών στρατευμάτων στη Σμύρνη άρχισαν αμέσως οι διώξεις και οι βιαιοπραγίες κατά των ανυπεράσπιστων και άοπλων Ελλήνων και Αρμενίων κατοίκων της πόλης .
 Ανάμεσα στους σφαγιασθέντες ήταν και ο εθνομάρτυρας μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος (κατά κόσμον Χρυσόστομος Καλαφάτης , 1867 – 1922) , ο οποίος παρά τις πιέσεις που του ασκήθηκαν , αρνήθηκε να εγκαταλείψει προηγουμένως την πόλη και το ποίμνιό του για να βρει φρικτό θάνατο από τον τουρκικό όχλο , στον οποίο τον παρέδωσε ο Νουρεντίν πασάς το βράδυ της 27ης Αυγούστου . 

Προηγουμένως ο ίδιος ο Κεμάλ είχε στείλει μήνυμα στον ηρωϊκό μητροπολίτη με το οποίο τον διαβεβαίωνε να μην ανησυχεί και να μην απομακρυνθεί από την πόλη γιατί … δεν κινδύνευε η ζωή του . 

Η σφαγή των Ελλήνων της Σμύρνης είχε προγραμματιστεί συστηματικά από τον Τούρκο στρατηγό Νουρεντίν πασά ο οποίος ενεργώντας κατ ΄ εντολή του Κεμάλ κοινοποίησε στα τουρκικά στρατεύματα ειδική κατεπείγουσα διαταγή όπου αναφέρονταν τα εξής :
«Συμφώνως προς την έγγραφον εντολήν , την οποίαν έλαβον παρά της κεντρικής Διευθύνσεως , λόγω της εκ των σημερινών παριστάσεων ανάγκης , το Ελληνικόν ΄Εθνος ενδέχεται να δείξει σημεία περισσού φανατισμού .

 Κατ΄ακολουθίαν , ένεκα παραμικράς τάσεως , κάθε στρατιώτης οφείλει να εκτελέση το καθήκον του , της ομαδικής δολοφονίας αυτών των ανθρώπων . Τούτο διατάσσει η πατρίς , όθεν δεν πρέπει να παραμελήσετε να πράξετε το καθήκον σας . Κάθε στρατιώτης είναι υποχρεωμένος να σκοτώση τέσσαρας – πέντε ΄Ελληνες υπέρ του μεγαλείου της πατρίδος μας …»

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ Ή ΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ;

(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)

Ο μεγάλος ηγέτης , όταν μάλιστα διαχειρίζεται ύψιστα εθνικά συμφέροντα και θέματα , βρίσκεται πολλές φορές στην πορεία του σε μεγάλη δυσκολία να επιλέξει το «ορθό» και το «συμφέρον» για τη χώρα και τον λαό του . Όταν μάλιστα αυτή η επιλογή θα πρέπει να γίνει μέσα σε ελάχιστο χρόνο γιατί διακυβεύεται η ίδια η τύχη και το μέλλον της χώρας , είναι αντιληπτό τι δυσκολίες και συναισθήματα ο ηγέτης αυτός αναγκάζεται να ξεπεράσει ώστε με ηρεμία , με ψυχραιμία και όχι εν βρασμώ ψυχής να αποφανθεί τελικά κάνοντας την επιλογή του χωρίς μάλιστα καμιά δυνατότητα ανάκλησής της την επόμενη κιόλας ώρα …

Στην κατάσταση αυτή βρέθηκε ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος στους Α΄ Βαλκανικούς Πολέμους όταν ο Ελληνικός στρατός έφτασε στις 13 Οκτωβρίου 1912 νικηφόρα στην Κοζάνη και έπρεπε να επιλέξει : πορεία προς το Μοναστήρι (όπως υποστήριζε ο διάδοχος Κωνσταντίνος) ή πορεία προς Θεσσαλονίκη (όπως υποστήριζε η τότε κυβέρνηση Βενιζέλου) . Προέκυψε τότε μέγα δίλημμα το οποίο έπρεπε να απαντηθεί άμεσα αφού η συμφωνία των Βαλκάνιων συμμάχων χωρών ήταν «ότι καταλαμβάνεται και κατέχεται» .

Ο διάδοχος μάλιστα εμφανίστηκε να αγνοεί προκλητικά και να μην λαμβάνει καν υπόψη του τις εντολές της κυβέρνησης του και ετοιμαζόταν να στραφεί –για άγνωστους λόγους - προς το Μοναστήρι αφήνοντας ουσιαστικά τη Θεσσαλονίκη στα χέρια των Βουλγάρων που κατευθύνονταν προς αυτή ταχέως . Και χρειάστηκε τότε –όπως είναι γνωστό – να παρέμβει δυναμικά αυτοπροσώπως ο ίδιος ο Ελευθέριος Βενιζέλος ώστε να επιλεγεί ως «στόχος»η Θεσσαλονίκη η οποία και απελευθερώθηκε στις 26 Οκτωβρίου 1912 ακριβώς 100 χρόνια από τώρα

Όμως χάθηκε το Μοναστήρι που αποτελούσε μεγάλο ελληνικό κέντρο στη Δυτική Μακεδονία αφού περιήλθε στους Σέρβους παρά τον αγώνα δρόμο που έκανε στρατός μας στη συνέχεια να το προλάβει.

Υπήρχε όμως έκτοτε –και ίσως ακόμα υπάρχει – το ερώτημα αν αυτή ήταν προσωπική ή όχι επιλογή του τότε πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου ή του διαδόχου Κωνσταντίνου , ασάφεια που εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο για μικροπολιτικούς λόγους στη συνέχεια οι δύο παρατάξεις «Βενιζελικοί» και «Βασιλικοί» και ήταν αυτό που αποτέλεσε ουσιαστικά τη βάση του φοβερού «Διχασμού» που πλήρωσε ακριβά η χώρα .

Σαν σήμερα λοιπόν , στις 12 Αυγούστου 1917 , ο Ελευθέριος Βενιζέλος , μόλις η κυβέρνησή του επέστρεψε από την Θεσσαλονίκη όπου είχε προηγούμενα εγκατασταθεί , σε αγόρευσή του στη Βουλή αιτιολογεί αναλυτικά και με επιχειρήματα ως εθνική ανάγκη την «επιλογή» Απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης αντί του Μοναστηρίου και ως λόγο επίσπευσης της επιχείρησης κατάληψής της την άμεση απειλή των Βουλγάρων για κατάληψη ολόκληρης της Θράκης και της Μακεδονίας …

Φέτος που –υποτίθεται – πως γιορτάζουμε τα 100 χρόνια από την Απελευθέρωση της πόλης , η γνώση αυτού του γεγονότος είναι τελείως απαραίτητη καθώς η Βουλή δικαίωσε πλήρως τον ΄Ελληνα πρωθυπουργό για την επιλογή του …

Φτάνει να τον δικαιώσουμε και μείς 100 χρόνια μετά …

Ντοκουμέντο για την απελευθέρωση της Καβάλας σε ηχητική μορφή

(Ακούστε ολοκληρωμένο το αφήγημα.)

ΠΡΟΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ AUDIO BOOK :Ντοκουμέντα από τα Μέτωπα 1
Παραγωγή:www.studioamid.gr- Κυκλοφορία: Φθινόπωρο 2012
Έρευνα-Σχεδιασμός: Νατάσα Μποζίνη.

"Ο Σωσμός της Καβάλας" του Κωνσταντίνου Φαλτάϊτς
Διαβάζει ο συγγραφέας και ζωγράφος Δημήτρης Μανίνης

Πρώτη παρουσίαση Κυριακή 12 Αυγούστου στις εκδηλώσεις του Μουσείου Φαλτάϊτς στη Σκύρο.

Ο ΣΩΣΜΟΣ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΛΑΣ

 

ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 1912-2012 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΑΛΤΑΙΤΣ http://arxiokallari.blogspot.gr/2012/08/2012.html

ΕΠΕΤΕΙΑΚΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ 2012 ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΑΛΤΑΙΤΣ ΣΤΗ ΣΚΥΡΟ

 Στις αναρτήσεις μας περιλαμβάνονται ανταποκρίσεις και ντοκουμέντα του Κωνσταντίνου Φαλτάις, Πολεμικού ανταποκριτή και ναύτη στο θωρηκτό Αβέρωφ, τα οποία συγκέντρωσε και επιμελήθηκε η εγγονή του και επίσης δημοσιογράφος Άννα Φαλτάιτς.

Ο γιός του Μάνος και η συζυγός του Αναστασία, κύτταρα πολιτισμού και οι δύο που δρουν στην Σκύρο και προσελκύουν με τις εκδηλώσεις τους, επισκέπτες από ολόκληρη την Ελλάδα και τον κόσμο, μαζί με το Αδερφάτο των Φίλων του Μουσείου, ετοίμασαν για φέτος πολλές και ενδιαφέρουσες επετειακές εκδηλώσεις που ξεκινούν την Κυριακή 12 Αυγούστου.

Αποτείνοντας έναν μικρό φόρο τιμής σε εκείνον τον πολεμικό ανταποκριτή που έζησε και  περιέγραψε τους Βαλκανικούς πολέμους και την Μικρασιατική καταστροφή με την πένα του, ετοιμάζουμε ένα ηχητικό ντοκουμέντο γαι την απελευθέρωση της Καβάλας το 1913 που θα ανρτηθεί την ημέρα έναρξης των εκδηλώσεων.  

  ΟΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

          Το Αδερφάτο των Φίλων του Μουσείου Μάνου και Αναστασίας Φαλτάϊτς, σύμφωνα με τους προγραμματικούς του σκοπούς, τους στόχους και τις αρχές που έθεσε στην Ιδρυτική  του Διακήρυξη, οργανώνει το καλοκαίρι του 2012 τον επετειακό εορτασμό της ίδρυσης του Μουσείου με την ευκαιρία της συμπλήρωσης σαράντα οκτώ χρόνων από τη  σύστασή του κατά τον Αύγουστο του 1964. Η επέτειος με αφετηρία την ίδρυση του Μουσείου καθιερώνεται από φέτος και κάθε καλοκαίρι, σαν  βασική εορταστική εκδήλωση, που αναλαμβάνει στο εξής  το Αδερφάτο των Φίλων του Μουσείου από τώρα και στο εξής.

 

          Το ετήσιο αυτό γεγονός θα αποτελεί τον άξονα γύρω από τον οποίο θα στρέφονται και θα κινούνται τα επί μέρους προγράμματα, που θα αφορούν την αξιοποίηση, πανελλήνια και με ευρύτερη προβολή των πνευματικών, καλλιτεχνικών, ιστορικών και πολιτιστικών αξιών, που συνθέτουν την εν γένει πνευματική οντότητα του Μουσείου.

          Οι εκδηλώσεις θα πλαισιώνονται με διαλέξεις, ιστορικές αναλύσεις, προβολές και εκθέσεις αυθεντικών ντοκουμέντων από τα ιστορικά κειμήλια του Μουσείου, τα βιβλία, τα δημοσιεύματα σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής, φωτογραφικό υλικό, καθώς και τα χειρόγραφα του Κωνσταντίνου Φαλτάϊτς, από το πολυτιμότατο ιστορικό του Αρχείο, που φυλάσσεται στο Μουσείο.

 Η Πρόεδρος                                                                Η Γενική Γραμματέας

Αντωνία Βαθάκου                                                      Φρύνη  Παπαλημναίου