ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

“Οπτικοακουαστικό ντοκουμέντο. Η ιστορία της Ευαγγελίας Κουτσαντώνη – Αϊβάζογλου που έχασε 23 άρρενες συγγενείς στην Μικρασιατική Καταστροφή“.

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΟΥΣΚΙΝ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821…

(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)

Ως το 1965 η αναφορά και μόνο του ονόματος της Ρωσίας έφτανε κάποιες φορές να σε στείλει στο Τμήμα για … εξακρίβωση στοιχείων που συνοδευόταν με συστάσεις από έναν αγράμματο ενωμοτάρχη πως … όλοι οι Ρώσοι είναι «εχθροί» της πατρίδας και του έθνους . Μέσα σ΄αυτό το τοπίο ήταν επόμενο να μάθουμε τελικά ελάχιστα για τη συμμετοχή και προσφορά των μεγάλων Ρώσων λογίων στον Αγώνα και στην Επανάσταση των Ελλήνων κατά των Τούρκων το 1821 .


 Ανάμεσα στα πρόσωπα αυτά, που ενώ ήταν μεγάλοι Φιλέλληνες δεν γνωρίζαμε παρά ελάχιστα για τη ζωή και το έργο τους και για τη βοήθεια που προσέφεραν στον απόδημο ελληνισμό στον Αγώνα του εκείνα τα χρόνια, ήταν και ο μεγάλος Ρώσος ποιητής Αλέξανδρος Πούσκιν (1799-1837) που αγάπησε όσο λίγοι στον κόσμο την Ελλάδα και τους ΄Ελληνες και ύμνησε με τα έργα του την Ελληνική Επανάσταση του ΄21 . 
 

 Ο Πούσκιν ήταν ένας από τους πλέον γνωστούς επαναστάτες στη Ρωσία του Κινήματος των «Δεκεμβριστών» που απαιτούσε πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες για το λαό και για το λόγο αυτό διώχθηκε σκληρά από το τσαρικό καθεστώς για τις ιδέες του. Δεν είναι και τόσο γνωστό ότι ο Πούσκιν , φίλος και συνεργάτης του Αλέξανδρου και Δημητρίου Υψηλάντη και των άλλων «Φιλικών» , δεν δίστασε να γίνει μέλος της «Φιλικής Εταιρείας» και να γράψει πολλά ποιήματα αφιερωμένα στην επαναστατημένη Ελλάδα με τα οποία προέτρεπε τους ΄Ελληνες και τις Ελληνίδες να ξεσηκωθούν κατά των τυράννων .

 Ένα από αυτά ήταν το ποίημα με τίτλο «Ελληνίδα πιστή, μην κλαις – αυτός πέθανε σαν ήρωας» αφιερωμένο στο θάνατο ενός άγνωστου ΄Ελληνα «Φιλικού» αγωνιστή της Ελευθερίας που έπεσε στον Αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία .

 Το αναφέρω τιμώντας σήμερα τη μνήμη και την προσφορά του :
 

«Πιστή Ελληνίδα, μην κλαίς
Έπεσε ήρωας
Το βόλι του εχθρού καρφώθηκε στο στήθος
Μην κλαις
Εσύ δεν ήσουν που πριν την πρώτη μάχη
καθόρισες τον ματωμένο δρόμο της τιμής;
Τον βαρύ χωρισμό αισθανόμενος τότε
το χέρι σε σένα πανηγυρικά ο σύζυγος άπλωσε
Με δάκρυα το βρέφος του ευλόγησε
Της ελευθερίας όμως το μαύρο λάβαρο θορύβησε
Όπως ο Αριστογείτων με μύρτο το σπαθί περιτύλιξε
Όρμησε στη σφαγή πέφτοντας
Τη μεγάλη ιερή υπόθεση υπερασπίστηκε»

1 σχόλιο:

  1. Μαρινα Παπαδημητριου20 Ιουλίου 2019 στις 4:05 π.μ.

    Δεν αναφέρετε τον μεταφραστή του ποιήματος του Πούσκιν, που είναι ο Χρήστος Παπαδημητρίου, Ιστορικός. Άλλωστε το ποίημα αποτελεί μέρος της συνολικής εργασίας του Χρήστου Παπαδημητριου η οποία παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας το 1998 στη Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή