31 ΙΟΥΛΙΟΥ 1920. Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΩΝΑ ΔΡΑΓΟΥΜΗ

(Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου)

Η Ιστορία μας δεν είναι γεμάτη με πράξεις ανδραγαθίας , αυτοθυσίας , ανθρωπισμού και πατριωτισμού όπως πολλοί ίσως πιστεύουν ή θέλουν να πιστεύουν και αυτό γιατί η Ιστορία δεν κάνει επιλογές και δεν έχει προτιμήσεις για τις σελίδες της σε καλά ή κακά γεγονότα καθώς τα καταγράφει όλα . 

 

 Μόνο μία «στρατευμένη Ιστορία» στην υπηρεσία κάποιου αυταρχικού ή δικτατορικού καθεστώτος περιλαμβάνει μόνο «ευχάριστα» γεγονότα και αυτά διογκωμένα και διαστρεβλωμένα αποφεύγοντας συστηματικά κάθε αναφορά στα «δυσάρεστα» ως αυτά να μην υπήρξαν ποτέ . 

Αυτό όμως δεν λέγεται «Ιστορία» αλλά αισχρή προπαγάνδα από την οποία ουδέποτε προέκυψε μακροπρόθεσμα όφελος . Εμείς , οπαδοί καθώς είμαστε της «αντικειμενικής» Ιστορίας , όχι μόνο δεν διστάζουμε να πούμε την ιστορικά τεκμηριωμένη αλήθεια αλλά την αναζητούμε εναγωνίως γιατί μας προσφέρει συνήθως –παρά το δυσάρεστο κάποιες φορές περιεχόμενό της –πολλά αναγκαία και χρήσιμα συμπεράσματα για τη ζωή και το μέλλον αυτού του τόπου και αυτού του λαού .

Στις 30 Ιουλίου 1920 εκδηλώθηκε μία αποτυχημένη απόπειρα κατά της ζωής του ΄Ελληνα πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου στο σιδηροδρομικό σταθμό των Παρισίων όταν αυτός θριαμβευτής επέστρεφε στην Ελλάδα κομίζοντας την Συνθήκη των Σεβρών με την οποία η Ελλάδα καθίστατο χώρα των «2 Ηπείρων και τον 5 Θαλασσών» . 

Την απόπειρα εναντίον του πραγματοποίησαν δύο ΄Ελληνες απότακτοι αξιωματικοί της «βασιλόφρονος» αντιβενιζελικής παράταξης . Ευτυχώς ο Βενιζέλος υπέστη μόνο έναν ελαφρύ τραυματισμό στο χέρι και την επομένη συνέχισε το ταξίδι του προς την Ελλάδα …

Στην Ελλάδα όμως η είδηση της απόπειρας κατά του Βενιζέλου προκάλεσε θυελλώδεις αντιδράσεις των «βενιζελικών» κατά των «βασιλοφρόνων» και καταγράφηκαν τότε πολλά φοβερά γεγονότα βιαιοτήτων και καταστροφών από τους φανατικούς οπαδούς του Βενιζέλου οι οποίοι είχαν πια καταστεί μη ελεγχόμενοι . 

 Αποτέλεσμα ήταν σαν σήμερα , στις 31 Ιουλίου 1920 , την επομένη της απόπειρας κατά του Βενιζέλου , να εκτελεστεί εν ψυχρώ στην Αθήνα από οπαδούς της «βενιζελικής παράταξης» , γνωστούς ως «γυπαραίους» , ο τίμιος πατριώτης και πολιτικός , διπλωμάτης και λογοτέχνης ΄Ιωνας Δραγούμης , γιός του πρώην πρωθυπουργού Στέφανου Δραγούμη . 

Το γεγονός συντάραξε ολόκληρη την Ελλάδα οξύνοντας στο έπακρο τον «Διχασμό» που επικρατούσε στον πολιτικό χώρο αλλά και στο λαό που λίγο αργότερα υπήρξε ο κύριος παράγοντας που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή του ΄22 και στον ξεριζωμό του Μικρασιατικού και Ποντιακού Ελληνισμού… 

(Σημ . O ΄Ιωνας Δραγούμης , πέραν όλων των άλλων, ήταν αυτός που ως έφεδρος δεκανέας συνέταξε ιδιοχείρως στην ελληνική και γαλλική γλώσσα τη Συνθήκη παράδοσης της Θεσσαλονίκης το βράδυ της 26ης Οκτωβρίου 1912 την οποία υπέγραψε στη συνέχεια ο Τούρκος στρατιωτικός διοικητής Χασάν Ταξίν πασάς για να ακολουθήσει το ίδιο βράδυ η είσοδος του Ελληνικού στρατού στην πόλη …)