΄΄Παιχνίδια΄΄ της Ιστορίας από το 1821 στο 1912

Η σχέση της Ψαριανής οικογένειας Καλλάρη με την απελευθέρωση της Ελλάδας, έχει αφετηρία στην προετοιμασία του  αγώνα, πριν το 1821 και αμέσως μετά τη μύηση επιφανών Ψαριανών, στη Φιλική Εταιρεία.

Σε ιστορικά αρχεία, προσωπικά ημερολόγια και απομνημονεύματα αγωνιστών εμφανίζονται οι πρόγονοι του Στρατηγού Καλλάρη, στην αρχή, να συμβάλλουν οικονομικά, όπως και πολλές οικογένειες των Ψαρών.

Με την έναρξη του αγώνα ο Θεοδωρής Καλάρης διέθεσε το  πλοίο του ΄΄Καλλιόπη΄΄ Ο Γιάννης Καλάρης με το δικό του πλοίο, συμμετείχε στις πυρπολήσεις και τις Ναυμαχίες.

Ο πατέρας του Στρατηγού, ο Γεώργιος Καλλάρης ήταν μόλις 13 ετών όταν το νησί του ξεσηκώθηκε και μόλις 16  όταν βίωσε την καταστροφή των Ψαρών.

Τέσσερα  χρόνια μετά, κατατάχθηκε εθελοντής στο Αρχηγείο Συντάγματος του Στρατηγού Φαβιέ για να συμμετάσχει στη απελευθέρωση της Χίου το 1828.

 Η εκστρατεία διεκόπη αλλά ο νεαρός είχε πάρει την απόφασή του να παραμείνει στρατιώτης, τουλάχιστον μέχρι να δει τη χώρα και τον τόπο του ελεύθερο.

 (Κάποια στοιχεία της πορείας του θα βρείτε στην ανάρτηση:

Ο στρατός έγινε η ζωή του. 

Γεώργιος Καλλάρης

Η επανάσταση του 1821 ήταν η αρχή για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Ο ίδιος έφυγε από τη ζωή χωρίς να νιώσει τη χαρά της απελευθέρωσης της Χίου και των Ψαρών.

 Φρόντισε όμως να ακολουθήσει στρατιωτική πορεία  ο γιός του ο Κωνσταντίνος Καλλάρης. 

Ένα τμήμα της δικής του Μεραρχίας Ξηράς  κλήθηκε από τη Θεσσαλονίκη, για να συμμετάσχει με το Πολεμικό Ναυτικό  του Κουντουριώτη, στην απελευθέρωση της Χίου

Σύμπτωση;  παιχνίδι της ιστορίας; νομοτελειακός μηχανισμός που αποδίδει ΄΄δικαίωση;΄΄

Λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης ο Καλλάρης είναι διοικητής της πόλης και καλείται να  συγκροτήσει ένα Σύνταγμα.

 Στις 7 Νοεμβρίου είναι έτοιμο.

 Το θέτει πολύ σοφά, όπως έδειξε η ιστορία, υπό τις διαταγές του ήρωα, στις Μάχες Ελασσόνας , Σαρανταπόρου και των Γιαννιτσών, Συνταγματάρχη Νικόλαο Δελαγραμμάτικα.

  

Με τα ατμόπλοια ΄΄ΠΑΤΡΙΣ΄΄ και ΄΄ΣΑΠΦΩ΄΄  το σύνταγμα φτάνει στη Χίο και τίθεται υπό της διαταγές του στόλου.

 Ο Καλλάρης μαθαίνει την απελευθέρωση του νησιού ενώ ετοιμάζεται με την μεραρχία του να φτάσουν και να ενισχύσουν το μέτωπο της Ηπείρου. 

Τη  χαρά για αυτή τη συμβολή στην απελευθέρωση του τόπου, που ήταν η αφετηρία για τη στρατιωτική πορεία 100 χρόνων της οικογένειας, θα εξομολογηθεί πολλά χρόνια μετά, στα παιδιά του.

Η κόρη του Χ. Καλλάρη ανέφερε συχνά εκείνο το καλοκαίρι του 1929 στο Λουτράκι  που ο πατέρας θυμόταν με χαρά τη στιγμή που ξανασυναντήθηκε  με τον  Δελαγραμμάτικα στην Ήπειρο και άκουσε από πρώτο χέρι,  τα γεγονότα απελευθέρωσης των νησιών που περίμεναν από το 1821 να αναπνεύσουν ελεύθερα και είχαν συμβάλει και οι δικοί του άντρες και οι δικές του επιλογές ώστε το όνειρο του Γ. Καλλάρη, του πατέρα του, να γίνει πραγματικότητα.