Του Απόστολου Παπαγιαννόπουλου·
Όπως είναι γνωστό η σουλτανική Τουρκία , ο «Μεγάλος ασθενής» όπως ονομάστηκε ,
είχε περιέλθει κυριολεκτικά σε κώμα στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά παρόλα αυτά
αντιδρούσε σθεναρά στην παραχώρηση θρησκευτικών και πολιτικών δικαιωμάτων στους
υπόδουλους ακόμα λαούς των Βαλκανίων.
Η εμμονή της αυτή υπήρξε και η κύρια
αιτία του Ρωσοτουρκικού πολέμου του 1877 ο οποίος άρχισε στις 11 Απριλίου 1877
με την προέλαση του ρωσικού στρατού από τη Ρουμανία και το Δούναβη για να
καταλήξει νικηφόρα στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου (σημερινό «Γεσίλκιοϊ») λίγο
έξω από την Κωνσταντινούπολη .
Στον πόλεμο αυτό οι Ρώσοι είχαν καλέσει
προηγούμενα όλα τα βαλκανικά κράτη τα οποία είχαν ανοιχτά θέματα με την Τουρκία
, να ταχθούν στο πλευρό τους για μια οριστική αντιμετώπιση του εθνικού τους
προβλήματος με την απελευθέρωση των εδαφών όπου ζούσαν ακόμα υπόδουλοι στους
Τούρκους λαοί .
Στην έκκληση αυτή ανταποκρίθηκαν η Ρουμανία , η Σερβία και η
Βουλγαρία , όχι όμως και η Ελλάδα παρόλο που είχε άλυτα εθνικά θέματα με τους
Τούρκους στη Θεσσαλία , στην ΄Ηπειρο και στη Μακεδονία .
Αποτέλεσμα ήταν η
Ελλάδα, με πρωθυπουργό τον Επαμεινώνδα Δεληγιώργη , υπακούοντας στις εντολές
της Αγγλίας να μείνει ουδέτερη στον Ρωτοτουρκικό του 1877 παρά τις πιέσεις των
Ελλήνων για ενεργό συμμετοχή στο πλευρό των Ρώσων μαζί με τους άλλους
Βαλκάνιους ομόδοξους λαούς.
Μόνο όταν οι Ρώσοι έφτασαν νικητές έξω από την
Κωνσταντινούπολη η Ελλάδα συνειδητοποίησε πως θα βρεθεί στο περιθώριο των
εξελίξεων για να υπάρξουν κάποιες σπασμωδικές αντιδράσεις αλλά ήταν πλέον αργά
αφού –όπως ήταν επόμενο- η αποχή της δεν προκάλεσε φιλικές διαθέσεις στους
Ρώσους και στους συμμάχους τους…
Αποτέλεσμα ήταν σαν σήμερα , στις 19 Φεβρουαρίου/3 Μαρτίου 1878, να υπογραφεί
στο προάστιο του Αγίου Στεφάνου της Κωνσταντινούπολης η ομώνυμη Συνθήκη του
Αγίου Στεφάνου μεταξύ της νικήτριας Ρωσίας και της ηττημένης Τουρκίας στην
οποία συνθήκη η Ελλάδα δεν είχε καμιά συμμετοχή ως ουδέτερη χώρα .
Αντίθετα από
τη Συνθήκη προέκυπτε η Μεγάλη Βουλγαρία με την απόσπαση της Ανατολικής Ρωμυλίας
και ολόκληρης σχεδόν της Μακεδονίας και Θράκης η οποία με τον τρόπο αυτό
αποκτούσε «διέξοδο» στον Εύξεινο Πόντο και στο Αιγαίο Πέλαγος . Επίσης η Σερβία
καθίστατο ανεξάρτητο βασίλειο προσκυρώνοντας την περιοχή της Ναϊσσού και η
Ρουμανία ανακηρυσσόταν επίσης ανεξάρτητο βασίλειο προσκυρώνοντας το «Δέλτα» του
Δούναβη και τη Δοβρουτσά .
΄Ηταν τότε που απογοητευμένοι οι ΄Ελληνες της Μακεδονίας από το «εθνικό κέντρο»
της Αθήνας , ξεσηκώθηκαν στη Μακεδονία και αναζήτησαν μόνοι την Ελευθερία τους
. Και τον Φεβρουάριο του 1878 ένα στρατιωτικό σώμα με επικεφαλής το λοχαγό
Κοσμά Δουμπιώτη (από τη Δουμπιά Χαλκιδικής) θα αποβιβαστεί στο Λιτόχωρο Πιερίας
και θα κηρύξει επανάσταση κατά των Τούρκων εγκαθιστώντας μάλιστα και προσωρινή
κυβέρνηση στο Λιτόχωρο με πρόεδρο τον Λιτοχωρίτη γιατρό Ευάγγελο Κοροβάγκο …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου